Gewone margriet

Leucanthemum vulgare

Margrieten komen in heel Europa voor, zowel in laag- als hooggelegen gebieden. Ze groeien tussen het gras, op vochtige maar ook wel op droge bodem. Op plekken waar ze niet bedreigd worden door sterkere plantensoorten, kunnen ze hele kolonies vormen. In het vroege voorjaar ontspruit er aan de blijvende wortelstok een rozet van langgesteelde bladeren. Uit de rozet schieten stengels op waaraan ongesteelde bladeren met een grof gezaagde rand komen. In de top van elke stengel verschijnt een bloemhoofdje, dat eind mei opengaat en bloeit tot in oktober. De zuiver witte lintbloempjes staan in een cirkel om de gele schijf van buisbloempjes heen. De omwindselblaadjes onder het bloemhoofdje vormen een halve bol, waarvan de kleur varieert van lichtbruin tot zwart. De plant wordt 20 tot 100 cm hoog. 

Margrieten worden in tuinen veel gekweekt. De oude heelmeesters behandelden er astma en kinkhoest mee.

Voor De Natuurkalender nemen we waar:

• Eerste bloei

Informatie uit: Wilde bloemen, uitgegeven en bewerkt door Pamela Bristow, naar een tekst van Zdenka Podhajska.