Tientallen icarusblauwtjes

Bericht uitgegeven door De Vlinderstichting [land] op [publicatiedatum]

De laatste dagen, met het zonnige en wat warmere weer, zien we het icarusblauwtje steeds meer verschijnen. Soms worden er wel dertig bij elkaar gemeld. Het zijn voornamelijk de felblauwe mannetjes die opvallen.

Het icarusblauwtje is geen zeldzame vlinder, maar hij heeft wel duidelijke voorkeuren voor de plek waar hij aanwezig is. Het is een liefhebber van bloemrijk, niet al te ruig grasland. In de groene agrarische graslanden zul je hem niet vinden en ook in tuinen komt de soort niet veel voor. In bloemrijke wegbermen of in bloemrijk grasland in de stad kunnen er wel veel rondvliegen. Zo hebben we eens de icarusblauwtjes geteld in een stukje openbaar groen in de gemeente Naarden en kwamen daar, tussen de huizen, op meer dan 150 stuks. Ook in de duinen en op bloemrijke graslanden langs de grote rivieren zijn ze soms massaal aanwezig. De meeste icarusblauwtjes die worden gemeld blijken mannetjes te zijn. Dat is goed verklaarbaar, want naast het feit dat de felblauwe kleur van het mannetje veel opvallender is dan de bruintinten van het vrouwtje, is ook de levenswijze duidelijk verschillend.

De mannetjes zijn druktemakers die veel vliegen boven de bloemen op zoek naar vrouwtjes. Mannetjes komen ook wat eerder uit de pop dan de vrouwtjes en het dus logisch dat er nu, aan het begin van de vliegtijd, meer mannetjes zijn. Vrouwtjes, die iets later komen, zijn er nu ook al wel, maar ze gedragen zich zeer onopvallend. Ze zitten voornamelijk te drinken op bloemen en alleen als ze eitjes af gaan zetten worden ze wat opvallender. Dan vliegen ze in een langzaam fladderende vlucht boven de planten waarvan de rupsen kunnen leven. Icarusblauwtjesrupsen zijn gespecialiseerd op klaversoorten en de meeste overleving is er op gewone rolklaver en kleine klaver. Dat zijn dan ook de plantensoorten waarop het vrouwtje bij voorkeur haar eitjes afzet. De rupsen komen snel uit het ei en vreten zich vol op de klavers. Na de verpopping zo in begin juli zullen in de loop van die maand de nakomelingen alweer tevoorschijn komen. Ook deze planten zich voort en de rupsen van de laatste generatie die vaak in september vliegt gaan de winter in. Als u icarusblauwtjes wilt zien, moet u de komende dagen bloemrijke graslanden bezoeken: dan moet het lukken!

Tekst: Kars Veling, De Vlinderstichting
Foto’s: Jeanette Essink, Kars Veling