Natuurjournaal 6 september 2023

Aan zee, vaak onderaan de eerste duinen, staat zeeraket nog in bloei. Ook een kruisbloemige, net als het zilverschildzaad van eergisteren. Met vier zachtlila bloembladeren en een lekkere zoete geur. Behalve de bloemen vind je aan de planten nu ook al de zaden: die zitten in knotsvormige hauwtjes. In de herfst wordt de hele plant makkelijk losgerukt uit het losse zand, en rolt dan in de wind over het strand. De hauwtjes breken af, en zo komen de zaden op allerlei nieuwe plekken terecht. De zaden kunnen ook drijven en spoelen ook zo op nieuwe plekken aan. Zeeraket is dus echt ingesteld op een leven aan zee.

Ook de tapuit is een zandliefhebber. Nu broeden ze alleen nog in de duinen, maar vroeger waren ze ook op stuifzanden in het binnenland te vinden. Op dit moment is de piek in de doortrek van tapuiten: je kans om deze mooie vogel te zien! Mannetjes zijn grijs, wit en zwart, de vrouwtjes hebben meer beige. Als ze opvliegen, zie je altijd de witte stuit en staart met zwarte rand. Die rand is net een zwarte letter T op de kop. Ze trekken ’s nachts; overdag rusten ze uit in open gebieden. Bijvoorbeeld op akkers, weilanden en ook vaak op dijken. Altijd op de grond, waar ze met hun sterke poten achter insecten aanrennen.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today
Foto’s: Ed Stikvoort, Saxifraga; Luc Hoogenstein, Saxifraga