Derde generatie landkaartje verschijnt
De Vlinderstichting
De eerste aanwijzingen zijn dat het landkaartje in redelijke aantallen tevoorschijn komt. De eerste generatie in het voorjaar was minder dan gemiddeld, maar de zomergeneratie was al heel redelijk. De angst was dat de nakomelingen van deze tweede generatie zich niet goed konden ontwikkelen. De rupsen konden wellicht niet aan voldoende voedsel komen omdat de kwaliteit van de waardplant, brandnetel, door de droogte nogal zou zijn afgenomen. Dit lijkt niet het geval, hoewel we pas aan het begin van de vliegtijd van die derde generatie zitten en nog geen eindoordeel kunnen vellen. Uit de eerste resultaten van de monitoringroutes in het meetnet vlinders en uit de losse waarnemingen die worden ingevoerd op Waarneming.nl en Telmee lijken de aantallen flink te zijn.
De vlinders van deze derde generatie zijn zwart met een witte band en een wat variabele, oranje tekening. Er zijn nogal wat individuele verschillen, omdat de kleuren mede worden beïnvloed door temperatuur en hoeveelheid licht die de pop krijgt. Ieder plekje is weer anders en daarom variëren de landkaartjes ook onderling. De volgende voorjaarsgeneratie, nakomelingen van de landkaartjes die nu vliegen, is oranje. Uit de eitjes die nu en de komende weken worden afgezet, komen rupsen, die na een week of vier tot zes zullen verpoppen. De pop overwintert en daaruit komt in het voorjaar die oranje eerste generatie van 2023. Landkaartjes komen verspreid door vrijwel het hele land voor, maar zijn wel gebonden aan bomen en struiken. In uitgestrekte, kale graslandgebieden ontbreekt de soort. Het optimale leefgebied bestaat uit open, zonnige bospaden met flink wat brandnetel en ook bloeiende planten, want landkaartjes hebben een flinke nectarbehoefte. Op dit moment zijn veel planten al uitgebloeid, maar op de laatste braambloemen, akkerdistel, boerenwormkruid of jakobskruiskruid kunnen ze nog aan voldoende voedsel komen.
Ziet u landkaartjes? Geef dat door via de invoerportalen van Waarneming.nl of Telmee.
Tekst en foto’s: Kars Veling, De Vlinderstichting