Nakomertje op Texel?

Bericht uitgegeven door Ecomare [land] op [publicatiedatum]

Het was een vreemd gezicht. Tussen een grote groep grijze en gewone zeehonden op het strand van Texel lag een opvallend witte zeehond. Ecomare-dierverzorgster Saskia Poelman moest even goed kijken, maar het was echt een jonge grijze zeehond. De witte gloed kwam van de lange witte puppenvacht die deze zeehond nog gedeeltelijk droeg. Dat er in deze tijd van het jaar nog een jonge zeehond met die opvallende witte haren wordt gespot is best bijzonder. De meeste dieren zijn die vacht al lang kwijt.

Wilde haren
De meeste jonge grijze zeehonden worden in december geboren. De eerste weken hebben ze een prachtige, dikke wintervacht. Ze blijven met die lange haren op het droge, want zwemmen lukt met die dikke vacht niet goed. De moederzeehond blijft op de zandplaat om haar jong te zogen, maar na een week of drie houdt ze het voor gezien en laat ze haar jong achter. De pups beginnen in die periode hun witte haren al te verliezen. Ze moeten dan namelijk wel te water gaan om hun eigen eten bij elkaar te scharrelen. De meeste dieren zijn hun wilde haren na een maand helemaal kwijt. Een jonge zeehond die nog witte haren heeft is dus of erg laat geboren of doet wat langer over de verharing dan de gemiddelde grijze pup.

Goed doorbloed
Het is het meest waarschijnlijk dat deze zeehond ergens half januari is geboren en wat lang over zijn verharing doet. Er is niet zoveel bekend over de verharing van jonge zeehonden, maar de timing kan van verschillende factoren afhangen. Om goed te kunnen verharen moet het vel bijvoorbeeld goed doorbloed en warm zijn. Misschien is dit dier met zijn witte vacht te water gegaan en is door de afkoeling de verharing vertraagd.

Herkenbare vlekken
De mooie gevlekte grijze vacht is bij dit dier al wel duidelijk zichtbaar. Na het verlies van hun puppenvacht, krijgen ze hun definitieve vlekkenpatroon. Dat patroon verandert nooit meer in hun leven, ook al verharen ze elk jaar. De vlekken kunnen dus goed gebruikt worden om grijze zeehonden individueel te herkennen. Op het Schotse Isle of May hebben ze een foto-archief en een speciaal computerprogramma waarmee ze deze patronen kunnen matchen met bekende zeehonden uit het archief. Zo weten ze precies welke zeehonden het eiland bezoeken. Het Nederlandse onderzoeksinstituut IMARES is bezig om zo’n archief op te zetten voor de Waddenzee. De onderzoekers hopen zo bijvoorbeeld te zien of wij bezoek krijgen van dieren die ook op de oostkust van Engeland en Schotland zijn gefotografeerd.

Meer weten?
In de encyclopedie van Ecomare kun je meer lezen over grijze zeehonden.

Tekst: Ecomare
Foto's: Saskia Poelman