Natuurjournaal 7 juli 2024

Misschien heb je ze weleens gevonden op het strand, witte schuimpjes met puntige uiteindes. Wie een kanarie heeft zal ze herkennen als kalksupplement dat ook wel 'zeeschuim' wordt genoemd. Het is het rugschild van de zeekat, een soort inktvis die ook wel ‘sepia’ genoemd wordt. Net als andere weekdieren hebben inktvissen geen inwendig skelet, maar zeekatten hebben wel een inwendige schelp. Deze uit zacht kalk bestaande rugschilden blijven drijven als de inktvis al lang is gestorven, en spoelen op het strand aan. Zeekatten gaan elk jaar massaal paaien in de Oosterschelde, een fenomeen dat vele duikers trekt. De zeekat is een mysterieus dier dat van kleur kan veranderen en inkt kan spuiten. De kleur van deze inktvis is, hoe kan het ook anders, sepia. Het wordt onder andere gebruikt om pasta mee te kleuren. Na het paaien trekken de dieren weer weg uit de Oosterschelde waarna de vrouwtjes sterven. 

Ook leuk om op het strand te doen: zeewier zoeken! Zeewier is de groepsnaam van wieren die in zout water leven. Het is een soort alg, hij heeft geen wortels zoals planten op het land. Je hebt wieren in allerlei soorten en maten, van dunne draadvormige tot dikke bladvormige wieren. Er bestaan drie groepen wieren: groenwieren, bruinwieren en roodwieren. Groenwieren hebben licht nodig en leven daarom dicht bij het wateroppervlak. De bruinwieren leven dieper in het water. Zoals suikerwier, dat zijn naam dankt aan het witte poederlaagje dat achterblijft als het blad opdroogt. Vroeger werd het ‘armeluis weerglas’ genoemd. De bladeren van suikerwier werden aan de muur gehangen om het weer te voorspellen. Als de bladeren droog en bros waren, dan wees dit op droog weer voor de komende dagen. Als ze zacht werden hing er vocht in de lucht en zou het gaan regenen.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Foto's: Eric Gibcus, Saxifraga; Fitis-Sytske Dijksen, Saxifraga