Natuurjournaal 19 maart 2024

Het kan bijna niet anders of je hart maakt een huppeltje wanneer je een blauwborstman goed in de kijker hebt. Dat lichte hemelsblauw! Het lijkt bijna alsof ze zelf ook best weten hoe mooi ze eruit zien, zo trots zitten ze soms in een struik of rietstengel te zingen. De vrouwtjes hebben niet de blauwe borst, maar wel een wit befje met een zwarte zoom en net als de mannen ook een oranje staart met zwarte eindband. Ze zijn er nét, zoals altijd komen rond half maart de eerste. Eind maart zijn ze er allemaal, terug uit Spanje, Portugal en West-Afrika. Vaak keren ze terug naar dezelfde plek om te broeden. Een combinatie van water, struweel en bos vinden ze super, op die plekken kunnen ze heel algemeen zijn. Bijvoorbeeld rietmoerassen en laagveengebieden, maar ook op natte heide en in beekdalen. Ga op zoek en laat je hart stelen door de blauwborst.

Na de vlinderoverwinteraars zijn ook de vlinders die in het nieuwe jaar uit de pop komen uitzonderlijk vroeg. In de zuidelijke helft van het land, en dan zeker in beschutte en zonnige tuinen, heb je al een goede kans om een boomblauwtje te zien. Hun naam doen ze eer aan, want ze vliegen vaak hoog rond de toppen van struiken en bomen. Er zijn nu geen andere blauwtjes, dat maakt het herkennen wel zo makkelijk. Maar als je er één van dichtbij kunt bekijken, zie je dat de onderkant van de vleugels heel lichtblauw is met kleine zwarte stipjes. De bovenkant is donkerder blauw met een zwarte rand, bij de vrouwelijke boomblauwtjes zijn die randen breder en beslaan soms de halve vleugel. Boomblauwtjes komen in het hele land voor, het meest in bossen en tuinen, in open gebieden een stuk minder.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today 
Foto's: vanElst, Waarneming.nl; Henk Bosma, Saxifraga