Natuurjournaal 20 november 2023

De hermelijn heeft nu haar wintervacht aangetrokken. Bij hermelijnen in het hoge noorden is die helemaal sneeuwwit, met een zwart puntje aan de staart. Zo’n witte camouflage voor in de sneeuw heeft in onze winters maar een paar weken of zelfs dagen nut, en tegenwoordig steeds minder. Hermelijnen in Nederland worden dan ook lang niet allemaal wit in de winter. Sommige blijven helemaal bruin, andere krijgen witte vlekken. Wit of niet, vaak zie je ze niet. Ze komen wel in bijna heel Nederland voor. Als er maar genoeg dekking is zoals struiken, houtwallen, ruige oevers of bomen en bosjes.

Veel juffers en libellen zie je nu niet meer rondvliegen. Maar onder water zijn ze wel te vinden: als eitje of larve. Hier beginnen bijna alle libellen hun leven, met één uitzondering. De houtpantserjuffer heeft de afgelopen maanden haar eitjes bóven water gelegd. Wel vlakbij het water: in takken die boven het water hangen. Met een soort zaagje aan haar legschede kan ze een gaatje maken voor elk eitje. Die blijven de hele winter onder de bast zitten, in het voorjaar komen ze uit en vallen de larven in het water. Je kan de eitjes in de winter herkennen aan een rij bobbeltjes op een tak. Dat zijn niet de eitjes zelf – die zijn kleiner –, maar de boom of struik maakt uit irritatie een verdikking aan. Houtpantserjuffers komen in het hele land voor, als er maar water met overhangende takken is.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today
Foto’s: Fiona Bottema; Andreas Eichler, Wikimedia Commons