Natuurjournaal 30 oktober 2024

De houtpantserjuffer kun je nog steeds zien vliegen zolang het weer het toelaat. Hun borststuk heeft een metallicachtige glans, vandaar de naam ‘pantserjuffer’. Deze waterjuffer overwintert als eitje en doet dat heel anders dan andere libellen. Als enige soort in Nederland legt de houtpantserjuffer haar eitjes namelijk niet in het water, maar onder de bast van takken. De eitjes zijn goed zichtbaar in het hout, als kleine ribbeltjes. Ze zitten altijd in takken die over het water hangen en als de eitjes uitkomen, plonzen de larven direct het water in. De winter is voor onderzoekers een ideale tijd om deze juffer te onderzoeken: als er ijs ligt kun je op plekken komen die anders moeilijk te bereiken zijn.

Waterrallen laten zich niet zo snel zien, maar wel horen. Zijn roep is erg opvallend en kan nog wel het meest vergeleken worden met een krijsende big. Ook heeft hij een heleboel knorrende en trillende geluiden op zijn repertoire, die hij vooral in de schemering en ’s nachts laat horen. De waterral heeft een vaste plek waar hij zijn voedsel zoekt. Zijn menu bestaat uit insecten, wormen, slakken, kikkers, spinnen en in de winter ook planten of soms zelfs kleine vogels. Dankzij zijn lange poten, die hij tijdens de vlucht achteloos onder zijn lijf laat bungelen, kan hij moeiteloos door natte gebieden lopen. Zijn verenkleed is bruin met blauwgrijs en zijn opvallendste kenmerk is zijn rode snavel.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Foto's: Kars Veling, De Vlinderstichting; Rosa Eberhardt, Waarneming.nl