Texel: wasplatenparadijs

Het poldertje Ceres is eigenlijk een stukje Waddenzee, dat vanwege inpolderactiviteiten door een dijk werd afgesnoerd van deze zee. Het is daardoor, zoals bij elke polder, omringd door dijken. In het midden lag een meertje dat in 2018 volledig dichtgegroeid was met Watercrassula. Er zouden toen pogingen worden ondernomen om de Watercrassula  te bestrijden, maar inmiddels is het meertje gedempt. Je kunt op Ceres nog precies zien waar het voormalige strand heeft gelegen vanwege het vele schelpenmateriaal op de voormalige vloedlijn. Dit schelpenmateriaal loopt als een band over het voormalige strandje heen langs het voormalige meertje en zorgt daardoor voor een kalkrijke ondergrond. In maart 2019 werd begonnen met de ophoging van het poldertje Ceres, vanwege de strijd tegen de oprukkende Watercrassula. Tijdens de werkzaamheden werd afgegraven grond vanuit Waalenburg  aangebracht op het meertje, in de hoop dat deze ongewenste plant zich niet verder zou vermeerderen. Jammer genoeg verdween hierdoor wel de altijd aanwezige waterpartij, en werd het broedseizoen voor diverse vogelsoorten hiermee voor het afgelopen seizoen verstoord.

Hoe het nu met de bijzondere paddenstoelen van Ceres staat, is nog de vraag. Het is voor mycologen de hoogste tijd om eens een kijkje te nemen in het poldertje Ceres, om erachter te komen wat er van het oude Ceres is overgebleven.

Tijdens ons bezoek van deze week viel het poldertje in eerste instantie vooral op vanwege het opvallend grote aantal Parnassiaplanten op het strandje tegen het voormalige meertje aan. Op het talud van een dijkje van het poldertje Ceres troffen we – erg vroeg voor de tijd van het jaar – een grote cluster Papegaaizwammetjes (Hygrocybe psittacina, RL: Gevoelig), maar verderop in het poldertje zelf ook Puntmutswasplaten (Hygrocybe acutoconica, RL: Kwetsbaar). Dat was nog niet alles want vrijwel op de rand van het gedempte meertje stonden een aantal Kleverige wasplaten (Hygrocybe ortoniana, RL: Kwetsbaar). De Kleverige wasplaat lijkt wel wat op de Elfenwasplaat (Hygrocybe ceracea), maar verschilt daarvan door de droge steel, terwijl de Kleverige wasplaat een zeer slijmige steel bezit.

Het is natuurlijk te vroeg om nu al te concluderen of de bestrijding van de Watercrassula schade heeft veroorzaakt aan de paddenstoelen van Ceres, maar met deze wasplatenvondsten vlak na zo’n resolute ingreep lijkt de schade voorlopig wel mee te vallen.

Tekst en foto’s: Martijn Oud, Nederlandse Mycologische Vereniging (leadfoto: Papegaaizwammetjes)