Natuurjournaal 1 augustus 2023

Bij waterlelies kan je de mooie waterleliemot vinden. Maar ook heel leuk is de waterleliekever die je kan zien op het blad van de waterlelies of van gele plomp. Deze kever wordt amper een centimeter groot, is veelal koperkleurig en heeft lange voelsprieten die vaak naar achteren staan. Grappig en heel typisch is om te zien dat ze nogal wijdbeens staan en dikke dijen hebben waar aan de binnenkant één of twee ‘tandjes’ zitten. Ook al zie je ze niet, je weet toch dat ze er zijn wanneer je op de waterleliebladeren bruine strepen en vlekken ziet verschijnen. Die worden gemaakt door de larven die gangetjes vreten door de bovenkant van de bladeren. De kevers zijn nogal schuw, dus een verrekijker is aan te raden om ze goed te kunnen vinden en bestuderen.

Blinde bijen zijn geen bijen, kunnen niet steken en zijn al helemaal niet blind. Dus waar hebben we het dan over? De blinde bij behoort tot de familie van de zweefvliegen. Maar omdat hij wel wat weg heeft van de honingbij, worden ze daar nog wel eens mee verward. Dat het een vliegensoort is, kan je zien omdat hij slechts één paar vleugels heeft, bijen hebben twee paar. Dat ‘blind’ heeft wellicht te maken met het feit dat er haren op de ogen zitten, waaruit ooit de conclusie is getrokken dat hij wel blind moest zijn. Maar dat is niet zo. Hij is wel vermomd als bij, en dat heeft alles met zelfverdediging te maken. Het is even opletten bij deze ‘bij’, want het achterlijf kan óf helemaal zwart zijn, maar ook één of twee paar okergele vlekken hebben. Je kan ze nu veel vinden op bloeiende cichorei, streepzaad en andere composieten.

Tekst en foto’s: Mike Hirschler, IVN