Natuurjournaal 15 december 2022

In de vorige eeuw was het nog een bezienswaardigheid, maar inmiddels is het een vertrouwd gezicht in het weiland: de grote zilverreiger. Onmiskenbaar zijn de grote, witte reigers met gele snavel. In de winter zie je ze het meest, soms een weiland vol. Het zijn zilverreigers uit Polen en Oekraïne, maar ook uit Frankrijk en Duitsland die hier overwinteren. Met de kou is een deel weer verder getrokken naar het zuiden. Dat je steeds meer grote zilverreigers ziet, komt doordat de broedpopulaties in het buitenland toenemen. En ook in de Oostvaardersplassen broeden nu jaarlijks een paar honderd paar, maar als viseter hebben ze ’s zomers wel last gehad van de droogte.

Bij grote, witte vogels denk je misschien gelijk aan knobbelzwanen, die in de lente parmantig op hun nest zitten. Maar ’s winters zijn er meer zwanen te zien: de wilde zwaan en de kleine zwaan. De wilde zwaan is net zo groot als de knobbelzwaan, maar een stuk slanker met een lange, sierlijke nek. Hij heeft een zwarte snavel, zonder knobbel, maar met een grote, gele vlek. De kleine zwaan is niet alleen kleiner, maar heeft ook een kortere nek en minder geel op de snavel. Beide zijn echte trekvogels, die hierheen zijn gekomen uit Scandinavië en (arctisch) Rusland om te overwinteren. Het is een echt winters gevoel om ze te zien. En te horen: het toeterende gehonk van de wilde zwaan, of de klaaglijke roep van een groep kleine zwanen.

Luister naar het gehonk van de wilde zwaan, en de hoge roep van de kleine zwaan.

Tekst: Nienke Lameris, NatureToday.nl
Foto’s: Jan Nijendijk, Saxifraga; Bart Vastenhouw, Saxifraga
Geluiden: Lars Edenius, xeno-canto (wilde zwaan); Bram Vogels, xeno-canto (kleine zwaan)