Natuurjournaal 6 december 2023

's Zomers zijn het echte waterliefhebbers, ringslangen. Die zul je nu echter niet zien: ze houden een winterslaap van half oktober tot half maart. En daarvoor hebben ze wel plekken nodig die hoog en droog zijn. Bijvoorbeeld in takkenhopen of tussen boomwortels. In laaggelegen polders maken ze graag gebruik van dijken, waar ze een plekje zoeken tussen basaltblokken of in een oud konijnenhol. Vroeger konden ze in laagveen- en moerasgebieden, zoals de Weerribben – gebruikmaken van hooioppers of rietschoven. Die zijn er niet meer, dus zoeken ze een plek onder een schuurtje of in een kelder. Op geschikte plekken overwinteren soms meerdere tot tientallen ringslangen bij elkaar, soms ook samen met andere reptielen. 

Zolang ze niet stijf zijn dichtgevroren, zijn de ondergelopen uiterwaarden een gedekte tafel voor de grote zilverreiger. Met hun lange poten kunnen ze ook door wat dieper water lopen. Ze verschalken er vissen, maar ook muizen die door het hoge water zijn opgedreven. Grote zilverreigers zijn hier in groten getale vanaf de nazomer tot april. Het zijn vogels die in Oost-Europa broeden, maar daar zijn de winters te bar om er te blijven. Een beetje vorst is geen probleem voor ze, dan verzamelen ze zich bij water dat nog niet is dichtgevroren.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today
Foto’s: Edo van Uchelen, Saxifraga; Jantinus Bruinsma, Waarneming.nl