Natuurjournaal 9 juni 2020

"Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal... Dudeljo, klinkt zijn lied." Wellicht ken je dit liedje nog van vroeger. De wielewaal is een prachtige vogel, met name de volwassen mannetjes lijken haast tropisch met hun felgele verenkleed. Helaas is het lastig ze te zien, want de vogel verstopt zich vaak hoog in bomen. Het kenmerkende 'dudeljo' maakt de wielewaal echter wel relatief makkelijk te herkennen. De jongen van de wielewaal zijn nu uitgevlogen. Volgend jaar vervullen ze een bijzondere rol: bij wielewalen is mantelzorg namelijk heel gewoon. De jongen van het vorige jaar helpen ouders bij het grootbrengen van nieuwe jongen. Voordat het zover is, moeten de jongen van dit jaar nog een lange reis maken: de wielewaal overwintert, als een van de weinige Nederlandse vogels, in Oost-Afrika.

Luister hier naar de zang van de wielewaal (Bron: Frank Roos, Xeno-Canto)

Gehaat door boeren, geliefd door insecten: het jakobskruiskruid staat in bloei. De gele bloemetjes die nu graslanden versieren, zijn giftig voor de meeste zoogdieren, waaronder de mens. Ze smaken bitter en paarden en koeien zullen ze niet uit zichzelf eten. Wanneer de plant gedroogd in hooi terechtkomt, verdwijnt deze smaak, waardoor dieren er ziek van kunnen worden. Er zijn echter ook dieren die profiteren van jakobskruiskruid. De zebrarubs eet bijvoorbeeld bijna alleen maar jakobskruiskruid. Het gif wordt opgeslagen in de rups, waardoor deze oneetbaar wordt. Ook de sint-jacobsvlinder, waar de zebrarups in verandert, blijft giftig omdat de rups jakobskruiskruid heeft gegeten.

Tekst: Marjolein Mooij, Nature Today Go
Foto's: Bas Klaver, Saxifraga (leadfoto: wielewaal, hoog in de boomtop); Peter Meininger, Saxifraga