Een golfbaan als natuurgebied: Prise d’Eau uit Tilburg geeft het voorbeeld

De golfbaan moet een paradijs worden voor akkervogels als de patrijs en veldleeuwerik, maar ook voor de boomkikker en allerlei soorten salamanders. “Golfers houden van natuurlijke gebieden, zoals ondiepe poelen en rijk bloeiend struweel. Het maakt hun rondje golf interessanter en leuker. De gebieden waar de natuur wordt versterkt, liggen in de rand van de baan. Golfers komen daar zo min mogelijk. Dat betekent dat de dieren die er huizen, ongestoord kunnen leven,” legt Braamse uit.

Kritisch op kwaliteit

“Onze golfbaan omvat zo’n 110 ha”, legt Braamse uit. “We zijn onderdeel van Stadsbos 013, de groene long rond Tilburg. We zijn een verbindingszone tussen verschillende natuurgebieden. We willen daarmee bepaalde bedreigde soorten meer kansen bieden. Bedreigde diersoorten zijn namelijk erg kritisch op de kwaliteit van een gebied. Dus als zij zich lekker voelen, komen andere soorten vanzelf.”

Poelen als kraamkamers

Een golfbaan heeft natuurlijk een strakke gladde grasmat. Maar dat is volgens Braamse een relatief klein gedeelte van het hele golfterrein. Het overige gebied is natuur. “Een golfer wil spelen in een aantrekkelijke omgeving waar veel is te zien. Dat willen we combineren met een mooi en goed onderhouden golfbaan.” Zo zijn de poelen vorig jaar opnieuw aangelegd. Ze werden dieper, kregen een leemlaag, en blijven het hele jaar vochtig. De poelen zijn goede kraamkamers voor verschillende soorten amfibieën. “Van de zestien soorten die in Nederland voorkomen, hebben wij er al twaalf in onze omgeving gespot,” meldt Braamse niet zonder trots.

Bramen en boomkikkers

De buitenranden van de golfbaan zijn beplant met struiken en bomen die rijk bloeien en veel vruchten dragen. Ook zijn er kruidenrijke randen en zandige heideterreintjes waar padden en hagedissen graag zonnen. Braamse: “Het zijn ideale gebieden voor de veldleeuwerik en de patrijs. Veel bloemen betekent veel vruchten, en dat betekent weer voedsel voor veel soorten dieren. Ook hebben we planten met doornen, zodat de dieren er veilig kunnen vluchten. De boomkikker schuilt er heel graag, net als in de braamstruiken. Op de grote bladeren en takken kunnen ze geweldig zonnen, de bramen trekken insecten die ze opeten. En als ze zich bedreigd voelen? Dan laten ze zich tussen de doornige bramen vallen. Knappe jongen die ze dan nog weet te vinden!”

Tekst: Annelies Cuijpers
Foto's: Harvey van Diek (leafoto: veldleeuwerik); provincie Noord-Brabant