Steenwijk stimuleert zeldzame vlinder

Bericht uitgegeven door De Vlinderstichting [land] op [publicatiedatum]

Enkele jaren geleden werd de zeldzame sleedoornpage slachtoffer van de renovatie van een sportpark in Steenwijk. De consternatie die erop volgde heeft nu geleid tot een prima samenwerking en een enorme vooruitgang van de vlinder daar.

De afgelopen winter zijn er in Steenwijk meer dan 1850 eitjes gevonden en dat is een enorm groot aantal. Belangrijk is dat de sleedoornpage nu verspreid door de hele gemeente voorkomt. Dit betekent dat de kans dat de vlinder door een foutje in het beheer verdwijnt zeer klein is.

Door de gemeente Steenwijk zijn op meer plekken sleedoorns aangeplant en in het beheer wordt nadrukkelijk rekening gehouden met de eisen die de sleedoornpage stelt. De struiken worden niet ineens allemaal gesnoeid, maar er is een fasering over verschillende jaren. Wethouder Jos van den Nouland geeft aan dat de gemeente trots is op de aanwezigheid van de vlinder en dat men graag meewerkt aan de bescherming. “De aanpassingen in het beheer zijn eigenlijk maar klein. Het is vooral een kwestie van alert zijn en regelmatig overleg met de vlinderkenners en dat doen we graag”.

Gerrit Padding, van de vlinderwerkgroep beaamt dit. “Ik vind nu altijd een gewillig oor voor mijn ideeën over het gewenste beheer. Uiteraard kan het niet altijd precies zoals ik wil, maar men staat er wel positief tegenover”. Hij telt, samen met de vlinderwerkgroep en Sicco Ens van De Vlinderstichting, al jarenlang de eitjes van de sleedoornpage en dit jaar was er een absoluut record met maarliefst 1853 eitjes. Gerrit: “ik weet zeker dat er nog meer eitjes zijn, want ik heb nog niet alle plekken even intensief kunnen bekijken, maar nu loopt de sleedoorn uit en zijn de eitjes gewoon niet meer te vinden tussen al die bloemknopjes”. De sleedoornpage heeft een verborgen leefwijze en de vlinder wordt niet veel gezien. Het zoeken van de eitjes van de soort, die van september tot april op de sleedoorn te vinden zijn, is een goede manier om de soort te volgen.

Tekst en foto’s: Kars Veling, De Vlinderstichting