Eerste zeehondenpups van het seizoen gezien

Bericht uitgegeven door Ecomare [land] op [publicatiedatum]

Ze zijn er weer! Op de Wadden zijn de eerste grijze zeehondenpups van het seizoen gezien. Ze werden gespot op de Richel, een zandeilandje ten oosten van de noordelijke punt van Vlieland. De bemanning van het schip de Stormvogel van de Wadden-unit van het ministerie van Economische Zaken, zag ze liggen. “Zaterdag lagen er al minstens tien”, meldde bemanningslid Eelke Sybren Dijkstra.

Wintervacht
Grijze zeehonden krijgen hun jongen in de winter. De pups worden geboren met een dikke witte winterjas tegen de kou. Met die lange haren is het lastig zwemmen, dus gaan ze bij voorkeur niet te water. Moeder en jong liggen daarom samen op het droge. De pup drinkt dan vette melk. In die tijd komen de pups zo’n 1,5 tot 2 kilo per dag aan. Dat moet ook wel, want na een week of drie worden ze door hun moeder verlaten, verliezen ze hun lange haren en moeten ze het zelf uitzoeken. Soms blijven de jongen nog weken tot een maand op de kant zonder moeder voordat ze te water gaan. Eenmaal klaar om te zwemmen moeten de jonge zeehonden zelf leren dat vis eetbaar is en hoe ze het moeten vangen.

Rust
Voor de pasgeboren jongen is rust van levensbelang. Hoe meer kans het jong heeft om melk te drinken, hoe beter de reserves zijn voor de tijd waarin het dier op eigen benen moet gaan staan. Hoewel de meeste jongen op droge zandeilanden op het wad worden geboren, komen er ook wel eens moeders met jongen op het strand terecht. Omdat de jonge zeehonden het water nog niet in gaan kunnen wandelaars de pups daar van dichtbij benaderen. Hierdoor durft de moeder het strand niet meer op te komen en gaat kostbare opvettijd verloren. Daarnaast kost stress een hoop onnodige energie. Gun de zeehonden daarom hun privacy en geniet op grote afstand, met een verrekijker, van het prille zeehondengeluk.

Uitgeroeid
Hoewel er nu meer gewone zeehonden in de Waddenzee leven dan grijze zeehonden, was dat lang geleden andersom. Toen leefden er meer grijze zeehonden in het waddengebied. Tot mensen in de Middeleeuwen ontdekte dat je de zeehonden in de geboortetijd makkelijk kon benaderen omdat ze niet snel te water gingen. In die periode werden ze in de Waddenzee uitgeroeid. Pas sinds de jaren ’50 werden er weer af en toe grijze zeehonden in de Waddenzee gezien. Het duurde nog dertig jaar voordat ook de eerste jongen op de wadplaten werden geboren. Nu zie je ze regelmatig in de branding dobberen wanneer je op het strand loopt. Dit jaar werden er bijna 2.000 geteld in het Nederlandse deel van de Waddenzee.

Meer weten?
In de digitale encyclopedie van Ecomare kun je meer lezen over grijze zeehonden.

Tekst: Ecomare
Foto's: Salko de Wolf; Bram Fey