Eerste zeehondenpups gespot in de Waddenzee

Bericht uitgegeven door Ecomare [land] op [publicatiedatum]

Beschuit met muisjes op het wad! De eerste grijze zeehondenpups van het seizoen zijn gezien. Vorige week donderdag ontdekte de bemanning van het schip de Stormvogel van de Waddenunit de eerste pup op de Engelse hoek, een zandplaat tussen Vlieland en Terschelling. Dinsdag werd ook een pasgeboren pup gezien op het onbewoonde eilandje Richel, ten oosten van Vlieland. Toen het schip woensdag naar de Engelse Hoek terugkeerde zagen ze er nog meer. “Er lagen er al zeker vier ”, meldde bemanningslid Eelke Sybren Dijkstra.

Steeds vroeger?
Met de vondst van de eerste pups is het geboorteseizoen van de grijze zeehonden in Nederland begonnen. Het lijkt erop dat grijze zeehonden in de Waddenzee steeds vroeger in de winter jongen krijgen. Eerder werden de eerste pups midden december gezien, nu is dat vaak al eind november. Dat kan komen doordat het aantal grijze zeehonden toeneemt en er meer oudere zeehonden zijn die eerder in het seizoen jongen krijgen. Om de precieze reden vast te stellen is nog veel onderzoek nodig.

Wintervacht
Grijze zeehonden krijgen hun jongen in de winter. De pups worden geboren met een dikke witte winterjas, tegen de kou. Met die lange haren is het lastig zwemmen, dus gaan ze bij voorkeur niet te water. Het jong blijft daarom op het droge. De pup drinkt daar de eerste weken vette melk bij de moeder. In die tijd komen de pups zo’n 1,5 tot 2 kilo per dag aan. Dat moet ook wel, want na een week of drie worden ze door hun moeder verlaten, verliezen ze hun lange haren en moeten ze het zelf uitzoeken. Soms blijven de jongen nog weken tot een maand op de kant zonder moeder voordat ze te water gaan. Eenmaal klaar om te zwemmen moeten de jonge zeehonden zelf leren dat vis eetbaar is en hoe ze het moeten vangen.

Rust
Voor de pasgeboren jongen is rust van levensbelang. Hoe meer kans het jong heeft om melk te drinken, hoe beter de reserves zijn voor de tijd waarin het dier op eigen benen moet gaan staan. Hoewel de meeste jongen op droge zandeilanden op het wad worden geboren, komen er ook wel eens moeders met jongen op het strand terecht. Omdat de jonge zeehonden het water nog niet in gaan, kunnen wandelaars de pups daar van dichtbij benaderen. Hierdoor durft de moeder het strand niet meer op te komen en gaat kostbare zoogtijd verloren. Daarnaast kost stress een hoop onnodige energie. Gun de zeehonden daarom hun privacy en geniet op grote afstand, met een verrekijker, van het prille zeehondengeluk.

Meer weten?
In de encyclopdie van Ecomare kun je meer lezen over grijze zeehonden.

Tekst: Ecomare
Foto's: Salko de Wolf; Bram Fey