Over hoe koeien vlees eten en stieren dat niet doen
FREE NatureBericht uitgegeven door FREE Nature [land] op [publicatiedatum]
Eén keer in het jaar eet een koe bewust een stukje vlees, namelijk de moederkoek van haar pasgeboren kalf. Tijdens het voorjaar bevallen veel van de runderen in natuurgebieden van hun kalveren. Om ervoor te zorgen dat het nieuwe kalf niet ontdekt wordt, wordt alles netjes opgeruimd en eet de koe de moederkoek op.
Runderen in de natuur passen zich op allerlei manieren aan om hier zo goed mogelijk te kunnen overleven, maar ook om hun kalveren een goede start in het leven mee te geven. Oude instincten komen weer boven drijven. Een pas geboren kalf staat nog niet erg stevig op de pootjes. Regelmatig worden kalveren gedurende de eerste twee weken van hun leven in de bosjes verstopt. De moeder komt dan ongeveer om de 8 uur langs om haar jong te zogen. Vooral oudere ervaren koeien hebben voldoende rust in zich om hun kalveren zo enkele dagen verborgen te houden. Jongere minder ervaren koeien gaan vaker kijken en nemen sneller hun kalf mee op sleeptouw.
Als een kalf verstopt ligt mag hij niet de aandacht op zich vestigen. Het kalf ligt meestal in het struikgewas, plat tegen de grond aangedrukt. De moeder likt het kalf na de geboorte helemaal schoon zodat er zo min mogelijk geurstoffen achter blijven. Maar wat te doen met de nageboorte? Die zal zeker roofdieren en aaseters aantrekken. De moederkoeien eten deze dan ook in zijn geheel op. Omdat runderen geen vleeseters zijn, ze hebben geen snijtanden en moeten alles met hun kiezen doen, kan dit best even duren. Maar na 3 tot 4 uur is dan toch de gehele moederkoek verdwenen.
Ter vergelijk, bij paarden kan het veulen al binnen enkele uren op volle snelheid met zijn moeder meerennen. Bovendien drinken veulens veel vaker kleinere beetjes moedermelk, gemiddeld eens in de twee uur. Voor een goede verzorging van de vacht wordt ook het veulen schoongelikt. Maar de moederkoek blijft op de geboorteplek achter. Als snel trekt dit kraaien, eksters en vossen aan.
Tekst: Roeland Vermeulen, FREE Nature
Foto: Jaaps Rooks, vrijwilliger FREE Nature