Butskopdieet uit 1956
EcomareBericht uitgegeven door Ecomare [land] op [publicatiedatum]
Het lijkt niet het smakelijkste klusje: de resten uit het maagdarmkanaal van een dood aangespoelde walvis sorteren. Toch levert het een hoop interessante informatie op over hun eetgewoonten. Wanneer tandwalvissen inktvissen eten, blijven de harde bekjes onverteerd achter. Omdat de bekjes per soort verschillend zijn, kun je zien welke inktvissoorten het dier precies heeft gevangen. Ecomareconservator Arthur Oosterbaan onderzocht de inktvisbekjes uit een butskop die bijna 57 jaar geleden op Texel aanspoelde. Hij ontdekte dat deze zich vooral te goed heeft gedaan aan de Atlantic armhook squid.
Zeldzaam boek
Omdat bij Ecomare een zeldzaam boek van de Britse professor M.R. Clarke aanwezig was, kon de herkomst van de gevonden inktvisbekjes eindelijk onderzocht worden. Met hulp van dit boek kun je de kaken van de bekende inktvissoorten ter wereld herkennen en op naam brengen. “Ik zit eigenlijk poep te sorteren,” meldde Ecomaremedewerker Arthur Oosterbaan terwijl hij de inktvisbekjes uit het maagdarmkanaal van de aangespoelde butskop onderzocht.
Geen verrassingen
De Atlantic armhook squid (Gonatus fabricii) maakte veruit het grootste deel uit van het dieet van de aangespoelde butskop. Dit is een diepzee-inktvis, een kleine soort die maximaal dertig centimeter wordt. Deze inktvis leeft op dieptes van 200 tot 1200 meter in de noordelijke Atlantische Oceaan, tussen de Azoren, Groenland, IJsland en Noorwegen. De andere inktvissoort waarvan kaakjes gevonden zijn, waren van Gonatus steenstrupi, een inktvissoort die nauw verwant is aan de Atlantic armhook squid, maar iets zuidelijker leeft. Deze inktvis komt voor in de Atlantische Oceaan van Schotland tot Spanje. Ook deze inktvissen zijn vrij klein. De vondsten in de butskop kwamen overeen met eerder onderzoek aan de eetgewoonten van butskoppen die in het Noordzeegebied zijn gestrand.
Butskop
Butskoppen zijn walvisachtigen uit de spitssnuitdolfijnfamilie. Ze hebben een opvallend bol voorhoofd. Deze tandwalvissen kunnen 9,8 meter lang worden en leven in de noordelijke Atlantische Oceaan. In de winter trekken ze naar het zuiden. Tot 1993 strandde er nu en dan een op de Nederlandse kust. De onderzochte butskop spoelde op 24 augustus 1956 aan langs de waddendijk bij Oudeschild op Texel. Het was een vrouwtje.
Meer weten?
In de encyclopedie van Ecomare kun je meer lezen over butskoppen.
Tekst: Ecomare
Foto's: Sytske Dijksen, Marijke de Boer