Karre-karre-kiet-kiet-kiet

Zo gaandeweg het voorjaar keren de echte moerasvogels terug uit Afrika. De rietzanger is er al even; de kleine karekiet en bosrietzanger volgen altijd wat later rond eind april, begin mei. De kleine karekiet is nog enigszins goed te herkennen, althans aan de zang, niet aan het verenkleed.

Een bezoek aan een moerasgebiedje in de buurt levert een heel zangkoor op, vooral in de ochtenduren. Alles zit door elkaar te zingen. Kleine karekieten, rietzangers, rietgorzen, blauwborsten enz. Om vogelgeluiden te leren raad ik u niet aan te beginnen in een moerasgebied, want daar is het een echt kakofonie van geluid waarbij alles door elkaar zit te krassen, piepen en zingen.

Rietzanger (foto: Jan Nijendijk, Saxifraga)

De kleine karekiet is naast heel algemeen ook wel redelijk makkelijk te onderscheiden van de andere rietvogels, want hij zingt regelmatig zijn eigen naam: kiet-kiet-kiet-karre-karre-kiet-kiet-kiet. Toch laten ze zich zelden echt goed zien en zitten ze bij voorkeur laag in het riet. Heel af en toe kruipen ze even omhoog en tonen ze hun enigszins saaie bruine verenkleed. De meeste rietvogels zijn bruinig van kleur. Ze moeten het dus niet hebben van hun kleed, maar des te meer van de zang.

Kleine Karekiet (foto: Piet Munsterman, Saxifraga)

Nog een kleine tip: hoort u nu een rietvogel zingen, maar laat hij zich maar niet zien, probeer dan met uw mond een pssst-psst-geluid te maken. Het wil nog weleens gebeuren dat ze uit nieuwsgierigheid omhoog kruipen langs de rietstengel. Probeer maar eens.

Bosrietzanger (foto: Mark Zekhuis, Saxifraga)

Tekst: Harvey van Diek, SOVON
Foto's: Stichting Saxifraga (v.b.n.b. Jan Nijendijk, Piet Munsterman en Mark Zekhuis)