Koraalverspreiding: een lokale zaak

De studie biedt inzicht in hoe koraalpopulaties kunnen overleven en zich kunnen aanpassen aan klimaatverandering en habitatdegradatie. Het project was een samenwerking tussen de Universiteit van Queensland, de California Academy of Sciences en de CARMABI Foundation op Curaçao. Uit het onderzoek bleek dat verschillende soorten Agaricia-koralen, waaronder sla-koraal (A. agaricites) en vingerkoraal (A. humilis), zich over zeer korte afstanden verspreiden: slechts enkele meters per generatie. Hierdoor zijn ze afhankelijk van lokale populaties voor aanvulling. Dit stond in contrast met een andere soort, Lamarck’s Sheet Coral (A. lamarcki), die zich waarschijnlijk over langere afstanden verspreidt. De bevindingen waren gebaseerd op fotogrammetrie en genomische analyse, en toonden aan dat verspreidingspatronen niet uniform zijn, zelfs niet binnen soorten van hetzelfde geslacht. De beperkte verspreidingscapaciteit van sommige soorten betekent dat ze moeite kunnen hebben om te herstellen van grootschalige verstoringen, terwijl soorten met een groter verspreidingsbereik mogelijk veerkrachtiger zijn. 

Belangrijk voor voortbestaan van koralen 

Dit onderzoek is belangrijk omdat het de kwetsbaarheid benadrukt van koralen met korte verspreidingsafstanden. Aangezien koralen te maken hebben met snelle achteruitgang als gevolg van door klimaatverandering veroorzaakte hittegolven, is het begrijpen van hun verspreidingscapaciteit cruciaal voor behoudsstrategieën. Koralen met beperkte verspreiding zijn vatbaarder voor lokale uitsterving na grootschalige verstoringen, hoewel ze zich kunnen herstellen als naburige kolonies overleven. Deze kennis kan bijdragen aan effectief rifbeheer, waarbij ervoor gezorgd wordt dat inspanningen gericht zijn op het behouden van connectiviteit tussen koraalpopulaties om de genenstroom en veerkracht te bevorderen.

Een Nederlands Caribische verbinding 

In de context van het bredere Nederlands Caribische gebied is er behoefte aan koraalbehoudsinspanningen op regionaal niveau. Veel verschillende koraalsoorten vormen samen een rif en hebben elk hun eigen rol binnen het ecosysteem. Voor sommige koraalsoorten die zich over grote afstanden kunnen verspreiden, verbinden ze de gezondheid van riffen over eilanden heen. Het waarborgen van het voortbestaan van deze koraalpopulaties in één gebied komt ten goede aan het hele Caribische ecosysteem. Voor koralen met een korte verspreiding, zoals die van het geslacht Agaricia, zorgt het behouden van deze kolonies voor lokale stabiliteit van riffen. De koralen die zich verder verspreiden zijn hiervoor minder betrouwbaar. Het behoud van beide soorten koralen samen biedt veerkracht aan koraalriffen tegen wereldwijde en lokale bedreigingen, en kan dienen als een model voor andere regio’s die voor soortgelijke uitdagingen staan. 

 Meer informatie

• Het wetenschappelijke artikel Some reef-building corals only disperse metres per generation in de Dutch Caribbean Biodiversity Database.

Tekst: Dutch Caribbean Nature Alliance
Foto's: Dedi Habank (leadfoto: vingerkoraal); Robert Pavsic