Natuurjournaal 27 juli 2024

Het mannetje wilde eend kan je normaal gesproken goed herkennen aan zijn donkergroene kop. Nu is dat anders: hij draagt zijn eclipskleed, waardoor hij veel minder opvalt. Door het ontbreken van de groene kop lijkt het mannetje heel veel op het vrouwtje, maar zijn gele snavel verraadt hem. Wilde eenden verblijven nu vaak in grotere groepen op open water, omdat ze kwetsbaar zijn. De meeste vogels ruien hun veren een voor een, waardoor ze kunnen blijven vliegen. Eenden doen dat anders. Eerst worden de slagpennen helemaal vervangen en ze kunnen dan een tijdje helemaal niet vliegen. Pas daarna ruien ze al hun andere veren, dat duurt tot in het najaar. In de winter en het voorjaar kunnen we dan weer genieten van hun ‘prachtkleed'.

De jonge dwergvleermuizen leren zelf op insecten jagen en verlaten de kraamkolonie. Ze zijn in juni geboren en hebben al die tijd bij hun moeder gedronken. De afgelopen tijd hebben ze leren vliegen. Dat ging in het begin nog wat stuntelig, maar inmiddels kunnen ze het net zo goed als hun moeder. Ze jagen in het donker en keren voor zonsondergang terug naar de kolonie. Als je vroeg wakker bent en weet waar een kolonie is, kan je ze nu goed waarnemen. Dwergvleermuizen kunnen best goed zien, maar net niet goed genoeg om in het donker met hoge snelheid hun eten te vangen. Ze gebruiken daarom echolocatie om hun weg te vinden in het donker en om prooien te zoeken. De vleermuis maakt een hoog, ultrasoon geluid, dat terugkaatst tegen prooien en objecten. Voor ons is dat geluid niet te horen, maar de vleermuis weet door het terugkaatsen van het geluid precies hoe zijn omgeving eruitziet en waar zijn prooien zich bevinden.

Tekst: Ineke Radstaat, Nature Today
Foto's: Pixabay; René Janssen