Natuurjournaal 29 mei 2024

Bij een bezoekje aan de duinen kun je nu een hele aparte bloeiende plant tegenkomen: waltstrobremraap. Bremrapen zijn parasitaire planten die via hun wortels voedingsstoffen opnemen uit de wortels van een gastheerplant. De zeer zeldzame grote bremraap doet dat bij brem, maar andere bremrapen hebben andere gastheren. De planten doen zelf niet aan fotosynthese en hebben dus ook geen chlorofyl, de stof die planten groen kleurt. Daarom zien ze er vreemd bleek uit. De meeste bremrapen zijn zeer zeldzaam, maar walstrobremraap kan je nog wel eens tegenkomen in de Zeeuwse en Hollandse duinen (tot aan Bergen, niet noordelijker). Ze bloeien nu met grote lichtrode of bruinig paarse bloemen die sterk kruidig ruiken.

Jonge edelherten worden nu geboren. De hindes zonderen zich daarvoor af en bevallen op een beschutte plek. Meestal krijgen ze één kalfje en heel soms een tweeling. Na een paar minuten kan het kalf al staan, maar ze blijven eerst alleen. Ze houden zich heel stil tegen de grond gedrukt, verstopt in hoog gras of tussen de struiken. Die eerste tijd zijn ze heel kwetsbaar voor verstoring! De moeder komt een paar keer per dag om het kalf te zogen. Na een of twee weken kan het kalf de moeder volgen naar de rest van de roedel. Daar spelen ze met andere jonge hertjes, allemaal wit gestippeld. Na twee maanden verdwijnen die witte vlekken, maar de kalfjes worden nog een half jaar tot tien maanden gezoogd en ze blijven bij de moeder tot ze twee jaar oud zijn.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today 
Foto's: Ed Stikvoort, Saxifraga; Justina Baigytė, Flickr