Natuurjournaal 1 februari 2024

Januari eindigde dit jaar zonnig en zacht – warm zelfs, voor de tijd van het jaar. Die hoge temperaturen blijven nog even en je voelt het voorjaar in de lucht hangen. Sterker nog, je hoort het: zingende vogels! Het zachte liedje van een roodborst uit de heg, de metalige zang van de heggenmus of zelfs ’s avonds al een serenade van een merel. Die eerste twee zijn vroege zangers. Ook als de temperatuur weer daalt, zullen ze nog van zich laten horen. In dat rijtje hoort ook de koolmees, een van de vroegste die altijd in de winter al begint met zijn nieuwste wijsjes. Het zijn de mannen die zingen. Voor ons klinkt het lieflijk en romantisch, voor hen is het macho-borstklopperij. ‘Hier zit ik! Hier zit ik!’ Luister in deze reportage van Vroege Vogels hoeveel verschillende liedjes een koolmees moet kennen om mee te doen in de muzikale concurrentiestrijd.

Voor de winter laten de meeste loofbomen hun blad vallen, maar niet allemaal. Of beter gezegd: sommige laten niet al het blad vallen. Wat er nog aan eiken zit, is niet zo veel meer en ook niet mooi. Beuk en haagbeuk staan er frivoler bij. Deze bomen houden hun blad tot ver in het voorjaar, vooral aan jonge takken. Het valt pas af wanneer er nieuw blad tot ontwikkeling komt. Je zou denken dat een haag het beste uit de verf komt met haagbeuk. Waarom anders die naam? Maar wie ook 's winters een mooie haag wil, komt dan wat bedrogen uit. Haagbeuk laat beduidend minder blad zitten dan beuk en bovendien wordt het blad erg grauw. Heel anders is dat bij de beuk, die hagen zitten nog vol met fris gekleurd blad. Daarom zie je meer beukenhagen dan haagbeukenhagen. Bekijk ze maar eens. 

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today & Mike Hirschler, IVN
Foto's: Koos Dansen; Mike Hirschler