Natuurjournaal 14 mei 2023

Langs zonnige bosranden kun je nu landkaartjes zien vliegen. De voorjaarsgeneratie van deze vlinder is oranje met zwart, terwijl de latere generatie in de zomer bijna geheel zwart is met een witte baan. Beide hebben de mooi getekende ondervleugels die wel wat op een landkaart lijken. De landkaartjes lijken dit jaar wat later te zijn, en ook wat minder talrijk. Als brandnetelvlinder – de rupsen eten die plant – zijn ze misschien net als de witjes getroffen door droogte van vorige zomer. De vlinders zelf hebben een andere plantenvoorkeur: ze drinken graag uit witte schermbloemigen. Fluitenkruid bijvoorbeeld. Schermbloemigen zijn meer in trek bij vliegen en kevers dan bij dagvlinders, maar landkaartjes zijn de uitzondering.

In een open nest werpt de haas twee tot drie jongen, het is haar tweede nestje van het jaar. De kleine haasjes hebben hun ogen open en zijn volledig behaard – heel anders dan kleine konijntjes die in een veilig konijnenhol worden geboren. Na een of twee dagen wagen de jonge haasjes zich een stukje van hun geboorteplek. Maar elke avond, drie kwartier na zonsondergang, komen ze terug. Even later verschijnt hun moeder, die de jongen zoogt en weer vertrekt. Na een maand zijn ze zelfstandig en begint de moer aan haar volgende nest. In een jaar kan ze vier nestjes krijgen, maar van al die jonge haasjes blijven er vaak maar twee tot vier in leven. Want zo’n klein haasje in het open veld is voor veel dieren een smakelijk hapje.

Tekst: Nienke Lameris, NatureToday.nl
Foto’s: Robert Ketelaar, Saxifraga; Mark Zekhuis, Saxifraga