Natuurjournaal 20 maart 2023

Het vlindervoorjaar komt wat traag op gang, maar vanaf nu moet het toch echt lukken om een citroenvlinder te zien. De geelgroene vlinders ontwaken door de warmte uit hun winterrust – ergens in een struik of tussen bladeren op de grond lagen ze maandenlang hierop te wachten. Het zijn vooral de mannetjes die je ziet rondvliegen, want ze worden eerder wakker dan de vrouwtjes. Van dichtbij zie je dat de bovenkant van de vleugel geel is, de onderkant groen. Vrouwtjes zijn lichter gekleurd, soms bijna wit. Zodra ze ook wakker zijn hebben de mannetjes het er de rest van het voorjaar druk mee, op patrouillevluchten achtervolgen ze alle lichtgekleurde vlinders die ze tegenkomen.

De gele, paardenbloemachtige bloemen van het klein hoefblad zijn al een maand te zien, en nu begint ook het groot hoefblad met bloeien. Die ziet er heel anders uit, met grote stengels met een tros bloemhoofdjes. Aan één plant groeien mannelijke bloemen, óf vrouwelijke bloemen. De eerste zijn roze buisbloemen die nectar produceren, met witte uitstekende knotsen vol stuifmeel. Ze zien er heel anders uit dan de vrouwelijke bloemhoofdjes, die bestaan uit veel kleinere, witte buisbloemetjes. Elk ‘draadje’ dat je ziet, is één bloemetje. Daaruit steken de stempels, klaar om stuifmeel op te vangen dat bezoekende insecten meebrengen. Om die bestuivers te lokken heeft elk bloemhoofdje in het midden een paar grotere bloemen die nectar produceren, maar geen stuifmeel.

Tekst: Nienke Lameris, NatureToday.nl
Foto's: Chris van Swaay, Saxifraga; Ab H. Baas, Saxifraga