Natuurjournaal 27 december 2022

Verscholen in het riet stapt de waterral rond op lange tenen. Deze moerasvogel glijdt met zijn smalle lichaam makkelijk tussen de rietstengels door. Vliegen doet hij niet snel, liever maakt hij zich snel en slinks uit de voeten op die grote poten. Met zijn grote rode snavel vangt hij van alles: visjes en kikkers, slakken en insecten, maar een sappige wortel of scheut lust hij ook. Aan vorst en ijs heeft de waterral een broertje dood, dan laat hij zich noodgedwongen wel eens zien op zoek naar voedsel. Dit weer bevalt hem beter.

De gewone esdoorn heeft geen blad meer, maar hangt nog wel vol met trosjes zaden. Zodra ze rijp zijn, vallen ze in een sierlijke pirouette van de boom. Zo dwarrelen ze extra lang door de lucht, zeker als ze gegrepen worden door een windvlaag. Des te meer kans om op een gunstige plek terecht te komen en niet in de schaduw van de moederboom. Maar de meeste zaden worden opgegeten, soms nog voor ze op de grond vallen. Aan de twijgen van de esdoorn kun je nu ook al de dikke bladknoppen voor volgend jaar zien zitten.

Tekst: Nienke Lameris, NatureToday.nl
Foto's: Thomas Landgren, Flickr; Jan van der Straaten, Saxifraga