Blauwvleugelsprinkhaan koloniseert Gelderse Poort

De blauwvleugelsprinkhaan is in Nederland een zeldzame soort. De meeste waarnemingen komen uit de duinen en van de hoge zandgronden. Het is dan ook bijzonder dat deze sprinkhaan nu de Gelderse Poort aan het bevolken is. In de Millingerwaard en op de Vlietberg bewonen ze kurkdroge zandige plekken. De begroeiing is ijl, hij wordt deels vertrapt door de grazers zodat open plekken blijven ontstaan en langs de rivier helpen hoogwaters en wind voor aanvoer van zand. Zo blijven er open plekken behouden. Voorlopig lijkt er dus voldoende geschikt leefgebied aanwezig.

De eerste waarneming van een blauwvleugelsprinkhaan uit de Gelderse Poort dateert uit 2011 toen er een werd gezien op de Vlietberg bij Nijmegen. Drie jaar later volgde een waarneming in de Millingerwaard. Dit jaar gaat de blauwvleugelsprinkhaan helemaal los. De sprinkhaan werd wederom gezien op de Vlietberg en in de Millingerwaard, beide natuurgebieden van Staatsbosbeheer. Bij een korte, gerichte zoektocht werden op een afstand van 50 meter al 8 exemplaren gevonden.

Het zoeken van blauwvleugelsprinkhanen is nog niet zo makkelijk. Ze maken weinig geluid en hebben een uitstekende schutkleur. Pas als ze opvliegen zijn de opvallende blauwe vleugels te zien.

Op beide plekken in de Gelderse Poort bestaat de ondergrond uit droog zand met een schrale begroeiing die begraasd wordt door gallowayrunderen en konikpaarden. Met hun gegraas blijft de begroeiing grotendeels open. Door het maken van stierenkuilen en door het getrappel met de hoeven blijft er geschikt leefgebied ontstaan. Langs de rivier zorgt hoogwater voor aanvoer van vers zand dat door de wind opgeblazen wordt tot rivierduinen. Het kale zand gebruiken de vrouwtjes om eieren te leggen. De planten in de omgeving vormen het voedsel.

Vrijwilligers van Flora en Fauna-Werkgroep Gelderse Poort blijven de blauwvleugelsprinkhaan in de gaten houden. De tijd zal leren of deze sprinkhaan zich definitief vestigt en uitbreidt in de Gelderse Poort.

Tekst: Twan Teunissen, ARK Natuurontwikkeling
Foto’s: Bart Beekers en Twan Teunissen, beide ARK Natuurontwikkeling; Didier Descouens