Sleedoornpage is een laatvlieger

Behalve dat de soort maar op enkele locaties voorkomt, heeft de sleedoornpage ook een erg verborgen leefwijze, waardoor het nog moeilijker wordt om hem te zien te krijgen. In de tuin van De Vlinderstichting in Wageningen vinden we elke winter eitjes, maar de vlinder zelf wordt zelfs hier, waar vlinderaars de hele dag in en uit lopen, maar zelden gezien. Dat is jammer want het is een zeer fraai gekleurde vlinder. De sleedoornpage zit vrijwel altijd met gesloten vleugels en de onderzijde, die dan te zien is, heeft een prachtig diep oranje kleur met een lichte streep erover. Zoals veel pages heeft ook de sleedoornpage twee staartjes, die echter nogal eens verdwijnen door slijtage en aanvallen door vogels. Als de vlinders zonnen kun je de bovenzijde zien, die donkerbruin is met bij het vrouwtje een grote oranje vlek op de voorvleugel.

De sleedoornpage komt in de loop van juli tevoorschijn en in augustus en begin september is hij het meeste aanwezig. De soort heeft als ei overwinterd en de rups kruipt pas in april uit het ei om te beginnen met eten en groeien. In de loop van juni is hij volgroeid en verpopt hij ergens in de strooisellaag. Een week of vier later is dan dus pas de vlinder aanwezig.

Als we de verspreiding bekijken in Nederland, dan valt op dat hij met name te vinden is in een rand rondom de Veluwe en de Utrechtse heuvelrug. Daarnaast zijn er populaties in Zuid-Limburg, bij Cuijk, in het gebied van de Overijsselse vecht, in Zuidwolde, Steenwijk en Wolvega. Heel af en toe worden er daarbuiten ook wel sleedoornpages gezien, maar dat zijn zwervers en geen vaste populaties. De waardplant waarop de rupsen zijn gespecialiseerd, sleedoorn, komt overal in Nederland voor, maar blijkbaar is alleen sleedoorn in de overgang van zand naar rivier- en veengrond geschikt. Wat daarvan de reden is weten we nog niet, maar het betekent wel dat je de komende weken gericht kunt gaan zoeken als je de sleedoornpage te zien wilt krijgen.

Tekst: Kars Veling, De Vlinderstichting
Illustraties: Nationale Databank Flora en Fauna (NDFF); Henk Bosma; Kars Veling