Bijzondere vlinders fotograferen? Pas op het leefgebied!

Het is natuurlijk geweldig om een spiegeldikkopje in de ogen te kunnen kijken en een fantastische close-upfoto te maken van een pimpernelblauwtje. Ieder jaar zien we op de bekende vliegplaatsen van dit soort vlinders tientallen liefhebbers. Dat kan vaak geen kwaad, want meestal zijn er paden door het gebied waarop men tot in het leefgebied van de soort kan komen en vanaf waar je hem ook goed te zien kan krijgen. Wil je de vlinder ook nog mooi op de foto hebben, dan moet je soms geduld hebben tot hij dichtbij het pad op een bloem komt zitten. Dat kan soms wel even duren.

Ook ieder jaar komen er berichten van vliegplaatsen van zeldzame en bedreigde vlinders die zijn overlopen door vlinderliefhebbers. Dan zie je delen die zijn platgetrapt tot aan een kale jonker die nog overeind staat en waarop blijkbaar dat spiegeldikkopje heeft gezeten. Of een platgetrapt stuk grasland waar alleen nog drie planten van grote pimpernel gespaard zijn. Dat gebeurt natuurlijk niet door één persoon, maar als twaalf individuen allemaal ‘even’ van het pad af gaan om een mooie foto te maken krijg je wel dit soort gevolgen. En hoewel de grote pimpernellen nog overeind staan is wel het hele gebied eromheen, waar de mierennesten zich bevinden waarin de rupsen leven, aangestampt.

De kale jonker waar het spiegeldikkopje op zat is er nog, maar eromheen stond het hennegras waarop de vrouwtjes hun eitjes afzetten en dat ligt nu plat. Van het pad af gaan om een van de soorten veenvlinders te fotograferen is al helemaal verkeerd, want veen is zo kwetsbaar voor betreding dat je dat jaren later nog kunt zien.

We hopen dat iedereen haar en zijn verantwoordelijkheid neemt. Rustig wachten of de vlinder dichterbij wil komen en dan je ultieme plaatje maken of gewoon genieten met je verrekijker en het volgend jaar terugkomen om nog een poging te wagen voor die foto. We gaan ervan uit dat vlinderliefhebbers en –fotografen het behoud van de vlinders en hun leefgebied belangrijker vinden dan hun foto.

Tekst en foto’s: Kars Veling, De Vlinderstichting