Zeehonden houden (mogelijk) van windmolens

Bericht uitgegeven door Natuurbericht [land] op [publicatiedatum]

Voor zeehonden zijn windmolens echte restaurants. Een recente studie toont aan dat sommige zeehonden windmolenparken opzoeken om er te gaan dineren. De onderzoekers vermoeden dat offshore windmolens kunnen fungeren als kunstmatige riffen vol leven. Naast de evidente voordelen van windmolens als bron van groene energie, bieden ze mogelijk een geschikte foerageerplek voor zeehonden en andere zeedieren.

De Noordzee telt heel wat windmolens, en voor zeehonden zouden die wel eens een zegen kunnen zijn. Onderzoekers van de Schotse University of St Andrews rustten honderd gewone en grijze zeehonden uit met gps-toestellen om hun bewegingen te volgen. Elf van de gezenderde dieren bezochten een Duits offshore windmolenpark, om daarna naar een site langs de Britse kust te zwemmen. De zeehonden brachten veel tijd door in de windmolenparken, en sommigen bewogen zelfs volgens een rasterpatroon: ze zwommen in rechte lijn van de ene windmolen naar de volgende, om vervolgens een lange tijd bij elke turbine door te brengen. Dit doet vermoeden dat ze doelgericht de windmolens opzoeken om er te gaan eten.

Kunstmatige riffen

Zeehonden van beide soorten bezochten ook pijpleidingen die langs de zeebodem lopen. De wetenschappers vermoeden dat de pijpleidingen en de draagstructuren van de windturbines kunstmatige riffen vormen, die een voedselbron zijn voor vissen zoals kabeljauwen. De foeragerende vissen trekken op hun beurt zeehonden aan. Door de mens gemaakte structuren kunnen dienen als ankerplaatsen voor de vorming van nieuwe riffen. Zo zijn scheepswrakken populaire duikplekken omdat er heel wat marien leven te bewonderen valt. Het zou dus kunnen dat de windmolens een positief effect hebben op het zeeleven, doordat ze een aanhechtingsplaats bieden voor rifbouwende organismen.

Sterrenrestaurant of snelwegrestaurant

Critici waarschuwen dat we niet te snel conclusies mogen trekken uit de resultaten. Je kunt je immers de vraag stellen of de zeehonden de windturbines opzoeken omdat ze een zeer goede voedselbron zijn, of omdat ze gebouwd worden op bestaande foerageerplekken. Windmolenparken worden immers vaak gebouwd op zandvlaktes, die van nature regelmatig zeehonden aantrekken. Het zou dus kunnen dat de zeehonden er gaan eten omdat ze niet anders kunnen – een beetje zoals je naar een snelwegrestaurant gaat omdat het je niet te ver van je route brengt, en niet omdat het eten er voortreffelijk is. De windturbines zorgen niet noodzakelijk voor een toename in de productiviteit, maar concentreren het voedsel op een beperkt aantal plekken. Dat zou dan weer een negatief effect kunnen hebben op de prooisoorten, die gemakkelijker gevonden worden door de roofdieren.

Uit eerdere studies is gebleken dat de negatieve impact van windmolens – zoals bijvoorbeeld vogels die ertegen aanvliegen – beperkt is als de turbines op de juiste locatie worden gebouwd. Verder onderzoek zal moeten uitwijzen of de windmolens een geliefkoosde voedingsplek zijn, of bezocht worden omdat ze op bestaande foerageerplekken werden gebouwd. Het lijkt er in elk geval op dat de zeehonden naar de nieuwe restaurants blijven komen.

Tekst: Niels Desmet, Zoogdierenwerkgroep Natuurpunt
Foto’s: Rollin Verlinde, Tim Bekaert