Garnalencocktail in de Waddenzee

Bericht uitgegeven door Wageningen IMARES op zondag 17 augustus 2008

Wie vakantie viert op Texel, kan zo een dagje de Waddenzee op met een garnalenschip. In de Waddenzee komen veel garnalen voor. Van oudsher wordt er op deze kreeftachtigen gevist in de Waddenzee. Dat gebeurt met een relatief fijnmazig net. Het nadeel daarvan is dat er behalve garnalen ook veel jonge vis en jonge garnalen worden opgevist.

Garnalen zijn kleine kreeftachtigen, die voorkomen op zandbodems in ondiepe kustwateren. Om zich te beschermen graven ze zich in of passen ze hun kleur aan de ondergrond aan. 's Nachts gaan ze op zoek naar voedsel (algen, slakjes en allerlei plantaardig voedsel). Vrouwtjes leggen vaak drie keer per jaar duizenden eitjes die ze meer dan een maand met zich meedragen. Garnalen kunnen 3 tot 5 jaar oud worden, maar die kans krijgen ze vaak niet! Voor het zover is komen vele garnalen een visser tegen.

Spoelsorteermachine

Als garnalen zijn gevangen gaat de hele vangst door een spoelsorteermachine, waarin de garnalen en vis in een buisvormige zeef terechtkomen die ronddraait. In deze zeef scheidt een constante waterstraal de grote (marktwaardige) garnaal van de ondermaatse garnalen en vis. Die bijvangst gaat vervolgens weer overboord. In het net wordt de vangst samengedrukt (vaak een half uur of langer) en ook de spoelsorteermachine eist zijn tol. Een groot deel van de bijvangst die overboord gaat leeft dan ook niet (lang) meer.

Om bijvangsten te kunnen beperken is het van belang te weten wanneer, waar en hoeveel er daadwerkelijk wordt bijgevangen. Wageningen IMARES gaat de komende twee jaar mee aan boord van garnalenschepen om de bijvangsten te meten. De resultaten van het onderzoek geven een beeld van waar en wanneer de kans op veel bijvangst het kleinst is. Dat soort informatie kan dan worden gebruikt om te komen tot een duurzame vorm van visserij en de garnalen- en vispopulaties in de Waddenzee te beschermen.

Kijk voor meer informatie over dit onderzoek op www.kennisonline.wur.nl.

Tekst en foto's: Ingrid Tulp, Wageningen IMARES