Natuurjournaal 13 november 2023

Alles aan de pestvogel is opvallend. Ten eerste het prachtige kleurenpalet dat ze dragen: subtiel roze tot beige, afgezet met knallend geel en een paar spatjes rood wat afsteekt tegen de zwarte vleugels en staart. Dan is er ook nog de goed gekamde kuif, geaccentueerd door een diepzwarte oogstreep. En als dat nog niet genoeg opvalt, laten ze van zich horen met een hoog, ratelend belletje. Onmiskenbaar! Toch kunnen er jaren voorbijgaan zonder pestvogels te zien: dan blijven ze in het hoge noorden. Maar dit jaar is het raak! Blijkbaar is het geen goed bessenjaar in de Russische, Zweedse en Finse bossen en komen ze dus hier op voedseltocht. In oktober zijn er al veel gezien en misschien blijven ze hier wel de hele winter. Ze zitten vooral in het noorden van het land en aan de kust, en altijd in een boom of struik met bessen.

In bermen en op andere rommelige en voedselrijke plekjes kun je bloeiende vogelmuur tegenkomen. Het is een eenjarig plantje dat snel kan opkomen op verstoorde grond – bijvoorbeeld als de plantsoenendienst ergens heeft gewied. Bovendien profiteert ze van bemesting en is ze een stikstofliefhebber. Dan zit je dus wel goed in Nederland als plant. Omdat ze snel kan ontkiemen en groeien, kan je eigenlijk het hele jaar bloeiende vogelmuur vinden behalve als het lang vriest. Ze is heel algemeen, maar niet minder aardig om te zien met de gespleten bloemblaadjes. Als je goed kijkt zie je dat het er tien lijken, maar vijf zijn. Vogels zijn blij met de zaadjes die ook bijna jaarrond te vinden zijn.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today
Foto’s: Luc Hoogenstein, Saxifraga; Rutger Barendse, Saxifraga