Natuurjournaal 7 oktober 2023

In september vlogen er nog veel koolwitjes, zowel het groot koolwitje als het klein koolwitje. De nakomelingen van deze nazomergeneratie eten zich nu snel vol aan het blad van kruisbloemigen. Favoriet zijn koolplanten – moestuinen zijn een goed vlinderhabitat – en in tuinen ook planten zoals damastbloem, Oost-Indische kers en look-zonder-look. Zodra ze groot genoeg zijn, zoeken de rupsen deze maand een beschutte plek om te overwinteren. Bijvoorbeeld op een muur onder een randje, of tegen een boomstam of plantenstengel. De poppen lijken op dode blaadjes. Zo overleven ze goed gecamoufleerd en beschermd de winter. In april zien we dan weer de eerste koolwitjes, wie weet resulteert de lange nazomer wel in een grote voorjaarsgeneratie witjes.

Om te overleven moeten kleine rupsen wel uit de snavel van koolmezen zien te blijven, want dat zijn echte rupsenvreters. Je hebt misschien wel gemerkt dat de koolmezen bij je in de buurt nu wat meer van zich laten horen. Misschien zijn het groepjes uit Scandinavië of Oost-Europa, die hier net zijn aangekomen. Sommige blijven hier, andere trekken nog zuidelijker om zonder sneeuw en kou de winter door te brengen. Onze ‘eigen’ koolmezen zijn geen trekvogels, ze blijven ook hier en van nu tot maart zijn er dus extra veel koolmezen. Rupsen zijn er straks niet meer te vinden, dan schakelen ze over op zaden en beukennootjes.

Tekst: Nienke Lameris, Nature Today
Foto’s: Clara Wilken, Waarneming.nl; Ruud van Beusekom