Fiepende reeën op zoek naar mannetjes

Reeën hebben in de zomer een zandgele tot roodbruine vacht die in de herfst langer wordt en verkleurt tot grijsbruin. Het ree is een cultuurvolger en past zich gemakkelijk aan cultuurlandschap aan. In Nederland komt de ree bijna overal voor, in het westen iets minder dan in het oosten. Ook op de Waddeneilanden is de soort aanwezig, met uitzondering van Texel en Vlieland.

In de winter leven reeën vaak in gemengde familiegroepjes. In het voorjaar zoeken ze hun eigen territorium op. De reebok verdedigt dit territorium fel tegen andere mannetjes.

De paartijd, ook wel bronsttijd genoemd, valt in juli en augustus. De reegeit maakt een fluitend geluid, het zogenaamde ‘fiepen’, om te laten weten dat ze bereid is om gedekt te worden. Voor de paring snuffelt een bok aan de geit en volgt haar soms lange tijd. De jongen worden, na een verlengde draagtijd, in mei of juni van het volgend jaar geboren.

Reeën waarnemen

De beste tijd om op zoek te gaan naar reeën is in de schemering. Ze staan vaak een beetje verdekt opgesteld langs de bosrand, maar soms ook in het open veld.

Zie je geen reeën? Dan kun je altijd nog op zoek naar hun sporen. Hoefafdrukken zijn vaak duidelijk te zien in het rulle zand van landweggetjes of akkers. Ook markeren reebokken hun territorium met behulp van veegsporen. Ze vegen daarbij met hun kop langs vaste jonge bomen of struiken waarbij ze een geurstof achterlaten. De boompjes zien er naar verloop van tijd vaak behoorlijk beschadigd uit en zijn zo goed te herkennen.

Tekst: Zoogdiervereniging
Foto's: Aaldrik Pot; Alex en Annette Hagenbeek; Erik Korsten