Blog: Een van de oudste internationale natuurconventies
WWF NederlandInmiddels zijn 172 landen hierbij aangesloten en zij komen eens in de drie jaar samen om nieuwe ‘wetlandgebieden van internationaal belang’ aan te wijzen, te rapporteren over de bestaande Ramsar-gebieden en te discussiëren hoe hun beheer en bescherming verbeterd kunnen worden.
Vorige week was de veertiende Ramsarbijeenkomst in China en ik was deel van het observatieteam namens WWF. Dit team van ngo’s en andere deskundigen draagt bij met tijd, kennis en financiering, omdat we geloven dat het erg belangrijk is om wereldwijd rivieren, meren, kustzones, koraalriffen, mangrovebossen, moerassen en veengebieden te beschermen. Voor de natuur én voor de mensen die er wonen en werken.
Wetlands en rivierdolfijnen
Als Nederlander voel ik me onderdeel van deze ‘wetland people’. Mijn voorouders leefden in de moerassen, aangepast aan rivieroverstromingen en kustdynamiek. En er is uiteraard een belangrijke verbinding door mijn werk, aangezien ik voor WWF de leider van ons wereldwijde rivierdolfijnenprogramma ben. Alle landen waar deze dieren leven, hebben zich aangesloten bij de Conventie van Ramsar.
Vanwege het zero-Covidbeleid kunnen we China niet inreizen, dus ontmoeten alle niet-Chinezen elkaar in Zwitserland, waar het hoofdkantoor van het Ramsarsecretariaat staat. Voor mij betekent dat negen dagen joggen in de vroege ochtend langs het meer van Genève, volop politieke onderhandelingen gedurende de dag en tijdens lunch- en dinertijd volgen de inhoudelijke sessies. Het zijn drukke, volle dagen!
Resultaten om te vieren
Mijn hoogtepunt is een inhoudelijke sessie over rivierdolfijnen. Door deze te organiseren, herinneren we de veertien rivierdolfijnlanden eraan dat zij – onder de Ramsar Conventie – toegezegd hebben hun rivieren goed te beheren. We verkennen ook wat ze al doen om die belofte waar te maken, inclusief het beschermen van de rivierdolfijn, de tijger van de rivieren. De overheidsvertegenwoordigers van tien landen zijn aanwezig.
We bespreken twee regionale samenwerkingsverbanden, één in Zuid-Amerika en één in Azië, gefocust op rivierdolfijnenbescherming tussen meerdere landen. En we vieren de resultaten van ieder land afzonderlijk, van hun nationale beschermingsprogramma’s tot nieuwe innovaties en concrete resultaten. Bijvoorbeeld in Pakistan, waar het aantal rivierdolfijnen in twintig jaar bijna verdubbeld is!
Door te vieren wat er al gebeurt op landelijke en regionale schaal, zetten we de volgende stap: we willen een wereldwijde politieke afspraak voor rivierdolfijnen. We sluiten de sessie af met een gezamenlijke oproep tot actie: 'The world must come together to conserve river dolphins and their rivers, recognizing Ramsar as an important platform in this challenge'. Hoe dit er concreet uit gaat zien, werken we de komende maanden samen uit.
Heeft het zin?
Mijn vrienden vragen me soms: is dit nou de moeite waard? Twee weekenden en een volle werkweek rondlopen in een conferentiecentrum, pratend met overheden, politieke beloften volgend, en nieuwe afspreken? Wat levert dit concreet op voor de natuur?
Eerlijk gezegd, weet ik het niet. Maar ik moet het proberen. Ik probeer elke strategie om de wereld een beetje mooier te maken, of dit nou is via concrete natuurbeschermingsprojecten in het veld, onderzoek, onderwijs of lobbyen. Ik denk dat we al deze elementen nodig hebben om echte verandering voor elkaar te krijgen. Samen met de overheden, de veldmedewerkers, de onderzoekers en de mensen die langs de rivieren wonen en werken. En samen met jou. Nu heb je in ieder geval gehoord over Ramsar – bedankt voor het lezen van deze blog!
Meer informatie
Tekst: Daphne Willems, WWF Nederland
Foto's: Roland Seitre, naturepl.com/WWF (leadfoto: Irawaddydolfijn); Alamy; WWF