Natuurjournaal 23 november 2022

De hazelmuis hoort bij de slaapmuizenfamilie. Het is dan ook geen toeval dat deze muis een winterslaap doet. Voor een muis die normaal gesproken nog geen twintig gram weegt, is zo’n winterslaap een gigantische uitdaging. Een hazelmuis die de winter wil overleven, moet van veel markten thuis zijn. De kwaliteiten van een bouwvakker, sumoworstelaar, yogi en lottowinnaar zijn allemaal nodig om de lente te halen.

De kleine bouwvakkers maken in oktober een prachtig winterverblijfje van gras en boomschors, genesteld tussen het vallende herfstblad. In de aanloop naar de winterslaap eten de muizen tot ze niet meer kunnen. Ze verdubbelen hun gewicht op een herfstdieet van eikels en hazelnoten. In november, als de kou te groot wordt en eten schaars, ligt de hazelmuis in diepe meditatie in haar winterverblijf. Haar hartslag en ademhaling slechts een tiende van normaal, doodstil wachtend op warme dagen en korte nachten. Helaas is het vaak een kwestie van geluk of de hazelmuis de lente haalt.

De rosse woelmuis daarentegen, blijft de hele winter woelen. Hij houdt geen winterslaap, maar bereidt zich wel goed voor op de komst van de winter. Het belangrijkst voor de woelmuis is dat hij genoeg te eten heeft in de koude maanden. Qua eten zijn ze niet kieskeurig. De muizen eten wat de pot schaft, en dat is elk seizoen iets anders. In de winter gaan de restjes van de herfst op. De rosse woelmuis heeft een groot netwerk van gangen en holletjes waar hij een voorraad lekkere nootjes heeft verstopt om in de winter van te snacken. Terwijl de hazelmuis de kou in stilte uitzit, hobbelt de rosse woelmuis met volle mond over besneeuwde paadjes.

Tekst: Olav de Bruijn, NatureToday.nl
Foto’s: Zoë Helene Kindermann, Wikimedia Commons; Hanna Knutsson, Flickr