Blog: Mijn eerste ontmoeting met een rivierdolfijn in de Amazone
WWF NederlandPotverdorie, wat een opwinding op deze zaterdagochtend, wat ongelofelijk geweldig! Ik weet dat ik straal van vreugde, en zie mijn collega’s besmuikt glimlachen: rivierdolfijnen tellen is een deel van hun werk en ze moeten er al honderden gezien hebben in hun leven. Maar dit was mijn eerste ontmoeting met een Orinocodolfijn. Van de zes soorten rivierdolfijnen op de wereld, heb ik er inmiddels vijf mogen begroeten.
Vissers en dolfijnen komen elkaar vaak tegen
We varen op de Tapajós-rivier, vlakbij het punt waar deze in de Amazone uitstroomt. Zulke samenvloeiingspunten zijn rijk aan vis, en dus aan jagende dolfijnen. Deze rivier is gigantisch. Toen we vanochtend de Tapajós overstoken, kon ik de overkant niet zien: 22 kilometer breed, een zee aan water. Maar dan zoet.
In tegenstelling tot Nederlanders, eten Zuid-Amerikanen veel zoetwatervis en daar zijn indrukwekkende, meterslange soorten bij: grote rivieren leveren grote vis! Een goede verdienste. Wellicht komt het doordat het zaterdag is, of omdat de wind stevig waait, maar we zien niet veel vissers op het water. Zij hebben ook een voorkeur voor de plekken met veel vis, dus dolfijnen en vissers zijn nauwe bekenden van elkaar. Hoe dit precies zit leer ik een paar dagen later, als we met 14 collega’s uit vijf Amazone-landen samenkomen om onze beschermingsstrategie te herijken.
Kennis op peil dankzij onderzoek
Het samenwerkingsverband tussen specialistische rivierdolfijnen-ngo’s en WWF bestaat nu vijf jaar; een tijd waarin we samen vooral veel onderzoek hebben gedaan. Dat was nodig: niemand wist hoeveel dolfijnen er waren, of ze bedreigd werden en zo ja, waardoor. Die kennis is nu behoorlijk op peil.
Het Amazonebekken is immens groot en herbergt relatief veel dolfijnen, maar de aantallen gaan achteruit. Dammen en watervervuiling maken hun leven moeilijk, en ook: de vissers. Dat is overigens wederzijds: de dolfijnen maken het de vissers soms ook behoorlijk moeilijk.
Dat zit zo. Dolfijnen traceren hun prooi door echolocatie: niet door ze te zien, maar door ze te ‘voelen’ als terugkaatsende geluidsgolven. Of deze vis misschien al in een vissersnet zit, is bijzaak: een deel van de netten ‘zien’ dolfijnen überhaupt niet.
Dit veroorzaakt vervelende situaties: een dolfijn die je vis pikt, is stevig balen en een dolfijn die verstrikt raakt, trekt ook nog eens je net aan gort. Voor de dolfijn kan het nog erger aflopen: per jaar raken in de Amazone duizenden dieren gewond, of verdrinken.
Pingers helpen vissers én dolfijnen, een win win!
Dus: we hebben een Plan de campagne nodig! En we realiseren ons: dit probleem kunnen we niet zelf oplossen. Het is te groot, de Amazone is te groot, we missen de expertise. We spreken af de komende jaren meer te gaan samenwerken met de vissers, en met vis-organisaties.
Eén onderdeel van het plan zijn ‘pingers’, een innovatief geluidsapparaatje (‘ping’, ‘ping’, doet ‘ie) dat in Azië super effectief lijkt om dolfijnen weg te houden bij netten. In Indonesië raakten helemaal géén dolfijnen meer verstrikt in netten met pingers, en de vissers melden veertig procent (!) meer visvangst.
De eerste proeven laten zien dat de Orinocodolfijn wat minder makkelijk weg te houden is bij een lekker hapje, maar er was wel een duidelijk positief effect van de pinger in het voorkomen van bijvangst-incidenten. We gaan het uitzoeken: misschien meer pingers, of luidere, of andere pingers. Samen met de vissers gaan we deze noot kraken.
Energie van samenwerkingen en ontmoetingen
Oh, wat heb ik dit gemist tijdens de Corona-jaren. De energie van een groep experts vol kennis en goede ideeën, de voldoening van het samen impactvolle plannen maken en bedenken hoe we die gaan realiseren. En ik heb de ontmoetingen gemist met de hoofdrolspelers, waar we het allemaal voor doen: de rivierdolfijnen en hun rivieren.
Tevreden reis terug naar huis, de ontmoeting met een roze rivierdolfijn op mijn netvlies.
Meer informatie
Tekst: WWF Nederland
Foto's: Daphne Willems, WWF (leadfoto: Amazonegebied, Tapajós-rivier); Adriano Gambarini, WWF Brasil; WWF