Natuurjournaal 15 augustus 2022

Vanaf half augustus worden jonge groene kikkers geboren: de larven zijn van kikkervisjes nu helemaal getransformeerd in kleine kikkertjes. Ze kunnen nu dus het land op. Maar net als de volgroeide groene kikkers brengen ze de meeste tijd aan de waterrand door, en springen bij gevaar het water in. De groene kikker is trouwens geen soort, maar een verzamelnaam voor drie soorten kikkers. De meerkikker, de poelkikker en de bastaardkikker. Die zijn alle drie voornamelijk groen, maar ze kunnen ook veel bruine vlekken hebben. De meerkikker is het grootst en komt vooral in het westen en noorden van het land voor. De poelkikker is het kleinst en heeft zijn verspreidingsgebied precies in de andere helft van het land. De bastaardkikker is eigenlijk geen echte soort maar een kruising – bastaard – tussen de twee andere kikkers. Zo op het oog kun je ze eigenlijk niet uit elkaar houden. Let dan maar op het verschil tussen groene en bruine kikkers: behalve een voornamelijk bruine kleur hebben bruine kikkers een stompere snuit.

De ooievaar lust wel zo’n kikker. Je zou het misschien niet zeggen, maar de ooievaar is een trekvogel. Ze overwinteren in Afrika, en zoeken onze sloten vol kikkers weer op in het broedseizoen. Op dit moment zijn de jongen groot, en trekt een groot deel van de Nederlandse broedvogels naar het zuiden. Ook trekvogels uit Denemarken en Duitsland kunnen hier langsvliegen, waardoor je soms grote groepen ooievaars in weilanden ziet zitten. Met zijn grote vleugels maakt de ooievaar gebruik van thermiek – opstijgende warme lucht – om te vliegen. Daardoor kunnen ze geen grote stukken over zee vliegen. Via Spanje maken ze bij Gibraltar dan ook de oversteek over de Middellandse Zee, waar die op z’n smalst is. Zeker een vijfde van de ooievaars die hier broeden, blijft in Nederland overwinteren.

Tekst: Nienke Lameris, NatureToday.nl
Foto’s: Rudmer Zwerver, Saxifraga; Luc Hoogestein, Saxifraga