Powervrouw van 21 beschermt bedreigde wilde dieren

Ontsnappen aan keurslijf

“Voor vrouwen zijn er in de Masai-gemeenschap maar weinig mogelijkheden voor betaald werk en de meeste vrouwen zijn volledig afhankelijk van hun familie. Ik wil juist onafhankelijk zijn. En de beste manier om te ontsnappen aan dat keurslijf is door in je eigen levensonderhoud te voorzien. De kans om Community Wildlife Ranger te worden heb ik dan ook met beide handen aangegrepen.”

Met haar 21 jaar is Eunice Mantei het jongste teamlid van één van de eerste rangerunits die geheel uit vrouwen bestaat. De rangerunit behoort tot de Community Wildlife Rangers (CWR): 76 rangers die patrouilleren in het steeds dichter bevolkte gemeenschapsland rond Amboseli National Park, dat slechts een paar kilometer is verwijderd van de grens met Tanzania. De andere rangerunits van CWR bestaan voornamelijk uit mannen.

Eunice komt uit een groot gezin. Ze heeft zes broers en zussen en ook nog een aantal halfbroers en -zussen. Eunice wist dat het werk van een wildlife ranger zwaar en soms ook gevaarlijk zou zijn, maar ook dat dit haar veel meer trok dan de traditionele (veelal huishoudelijke) rol van een Masai-vrouw.

Team Lioness

Team Lioness werd in februari 2019 opgericht. Het initiatief van het International Fund for Animal Welfare (IFAW) werd van harte onderschreven door een van de oudere vrouwen met een prominente rol binnen de gemeenschap, Kirayian Katamboi, die meestal uit respect met ‘Mama Esther’ wordt aangesproken. Esther zag dat veel jongere vrouwen graag een zelfstandig bestaan wilden opbouwen.

Twaalf jonge vrouwen uit de omliggende dorpen van de Olgulului/Ololarashi Group Ranch (OOGR) hadden zich voor dit project aangemeld. Het was niet gemakkelijk om bij de laatste acht te komen. De selectieprocedure bij de vrouwen was even zwaar als bij de mannen. De kandidaten werden getest op fysieke conditie en er werd gekeken naar opleidingsniveau, communicatieve vaardigheden, plaats binnen de OOGR en de bereidheid om het leven van een ranger te leven.

Mens-dier-conflicten

Eunice komt uit deze regio en weet als geen ander dat wilde dieren al heel veel leefgebied aan mensen hebben moeten afstaan en hoe groot de impact hiervan is. Ze is zich er ook van bewust dat conflicten tussen mensen en dieren elke dag op de loer liggen. Er hoeven maar een paar olifanten op drift te raken en een hele oogst kan verloren gaan. Ook kan een huis of graanschuur met de grond gelijk worden gemaakt. Vee is daarnaast een belangrijke bron van inkomsten voor de Masai en moet worden beschermd tegen roofdieren zoals leeuwen en hyena's.

Team Lioness patrouilleert dagelijks op het gemeenschapsland van de groepsranch om vallen te verwijderen en stroperij tegen te gaan, en om in te grijpen bij conflicten tussen mensen en dieren en bij andere dreigingen. Elke dag weer lopen gemiddeld elf rangers patrouilles van zo'n twintig kilometer, ook bij de meest zware weersomstandigheden, zoals temperaturen van 30°C en hoger in de zomer.

Impact coronapandemie

Door de coronapandemie is het toerisme sterk afgenomen, waardoor het werk van Team Lioness nog gevaarlijker is geworden. Vanwege het instorten van het toerisme moesten dierenbeschermingsorganisaties in de regio (waaronder Kenia) snoeien in hun operationele kosten als gevolg van het verlies aan inkomsten. Er wordt nu veel minder vaak gepatrouilleerd en dat speelt stropers in de kaart.

De natuurbeschermingsorganisaties die actief zijn in het gebied rondom de OOGR, zijn afhankelijk van toeristische inkomsten en ongeveer de helft van het personeel heeft inmiddels geen werk meer. Eunice en haar collega's hebben hun patrouillegebied daarom moeten uitbreiden en dat betekent dat ze meer uren in het veld maken.

Natuurbehoud

“Veel mensen zijn hun baan kwijtgeraakt tijdens de pandemie, ook bij mijn eigen familie. Het geeft me veel voldoening dat ik nu in staat ben om voor mijn familie te zorgen. En als ik zie dat wilde dieren zich vrij bewegen zonder het risico om in handen van stropers te vallen, besef ik dat ik bijdraag aan de veiligheid van dieren en dat maakt me heel trots. Ik zou het fantastisch vinden als er meer vrouwen zich zouden aanmelden als community wildlife ranger en mensen zouden informeren over de keerzijde van stropen: minder wilde dieren en dus ook minder werk voor de lokale bevolking. Ik wilde vroeger altijd advocaat worden, maar nu wil ik me juist verder verdiepen in natuurbehoud”, aldus Eunice.

Tekst en foto's: IFAW