Natuurjournaal 11 april 2021

Sluipwespen zijn fantastische dieren! Ze zijn heel slank, met een echte ‘wespentaille’. De vrouwtjes hebben vaak een zeer lange legboor, die eruitziet als een enorme angel. Maar geen paniek, steken kunnen ze niet. Sluipwespen hebben een nogal wrede vorm van voortplanting. Met de legboor boort het vrouwtje door hout heen, om in de larve van een ander insect, een rups, een eitje te leggen. De larve van de sluipwesp eet vervolgens de gastheer van binnenuit langzaam op. Eerst eet hij de minder vitale delen. Tegen de tijd dat hij kan verpoppen tot een volwassen insect komen de vitale delen aan de beurt. Het zal maar in je gebeuren! Daarna wordt er een nieuwe sluipwesp geboren. Op de foto staat een algemeen voorkomende sluipwesp met alleen een wetenschappelijke naam: Ophion scutellaris. De meeste sluipwespen zijn zwart met rood, maar deze is alleen rood. Bovendien heeft hij een paar enorme antennes, bijzonder. In deze tijd van het jaar zijn ze heel actief, dus de kans dat je er nu een tegenkomt is groot.

De mannetjes van de zandhagedis zijn na hun winterslaap twee keer verveld. Wanneer dat gebeurd is, ongeveer nu, zijn ze op hun allermooist. Hun groene kleur valt op en maakt indruk op de vrouwtjes. Rond deze tijd van het jaar worden veel van deze zandhagedismannetjes gezien. Ze zijn op zoek naar vrouwtjes. Als ze daarbij een ander mannetje tegenkomen, vechten ze tot één van de twee zich overgeeft. Vaak winnen oudere mannetjes. Deze hebben het recht om met een vrouwtje te paren. Dat vrouwtje is haar partner een paar dagen na de paring echter alweer vergeten; vruchtbare vrouwtjes paren met meerdere mannen, om zo de overlevingskans van haar eieren te vergroten.

Tekst: Mike Hirschler, IVN & Marjolein Mooij, NatureToday.nl
Foto's: Mike Hirschler, IVN; Jan Nijendijk, Saxifraga