Natuurjournaal 22 oktober 2020

Oktober is de piekmaand van de honingzwam: een zoet klinkende naam voor een echte moordenaar. De honingzwam heet zo omdat het oppervlak van de hoed van wat de ‘echte honingzwam’ heet in vers stadium honinggeel is. Daar is het ook wel mee gezegd. Honingzwammen, er zijn verschillende soorten, zijn de ‘terroristen’ in het bos. Ze vallen namelijk niet alleen zieke of verzwakte bomen aan, maar ook gezonde. De gele zwam heeft het vooral voorzien op loofbomen en zijn evenknie, de sombere honingzwam (die een bruinere hoed heeft), maakt het niet uit: die vindt loofbomen en naaldbomen allebei wel lekker. Als de bomen eenmaal dood zijn, helpen deze zwammen ook nog een tijdje met opruimen – dát is dan wel weer aardig van ze.

De ruigpootbuizerd, het noordelijke neefje van de bij ons bekende buizerd, wordt de laatste weken weer gezien in Nederland. Dat is geheel volgens de verwachting, want de ruigpootbuizerd verlaat in de herfst zijn broedgebied in Scandinavië en overwintert in zuidelijker delen van Europa. Als ze een goed broedsucces hebben gehad, of als er tijdens de trek veel oostenwind is, zijn er meer ruigpootbuizerds in ons land dan in andere jaren. De soort is met name te vinden in het noorden, maar hij lijkt sterk op de buizerd, en komt ook nog eens veel minder voor. Zeker weten dat je een ruigpootbuizerd hebt gezien, is nog niet makkelijk!

Tekst: Mike Hirschler, Nederlandse Mycologische Vereniging en Marjolein Mooij, Nature Today Go
Foto's: Mike Hirschler (leadfoto: echte honingzwam); Mark Zekhuis, Saxifraga