Klitgras blijft zitten waar het zit
FLORONBericht uitgegeven door FLORON [land] op [publicatiedatum]
Deze zomer ontdekte Willemien Troelstra een voor haar onbekend grasje in Hendrik-Ido-Ambacht. Bij nadere bestudering blijkt het te gaan om Klitgras, een eenjarig gras dat slechts enkele keren eerder in Nederland is opgedoken, waaronder negen jaar geleden … in Hendrik-Ido-Ambacht!
Tijdens een fietstocht spotte Willemien Troelstra in Hendrik-Ido-Ambacht een voor haar onbekend grasje in de goot. Het stond niet in de Nederlandse flora en ook niet in haar Engelse en Nederlandse grassenboeken. Via een op het forum van waarneming.nl geplaatste foto werd het gras echter snel voorzien van een naam: Klitgras (Tragus racemosus).
Verder speurwerk bracht aan het licht dat het niet de eerste vondst van Klitgras in Nederland is. Klitgras blijkt de afgelopen eeuw op een handvol plekken in Nederland te zijn waargenomen. Zo is het onder andere gevonden op 'aangevoerde grond' in Amsterdam, een vuilstortplaats bij Beverwijk en een spooremplacement in Limburg. In de jaren 1940-1951 is het daarnaast diverse keren waargenomen bij wolwasserijen in Tilburg. De aanwezigheid bij wolwasserijen is geen toeval. De bloeiaartjes van Klitgras zitten namelijk vol haakjes die zich heel goed aan schapenvacht hechten. Klitgras wordt daarom ook wel een woladventief genoemd. Het zaad van Klitgras kwam mee met ongewassen wol uit streken waar Klitgras algemener is: Italië, Noordelijk Afrika, of het zuiden van de Verenigde Staten.
Tot nu toe verdween Klitgras steeds weer snel. Haar voortbestaan in Nederland was afhankelijk van het telkens opnieuw aanvoeren van zaden uit verre streken. Tot nu toe, want uit de naspeuringen bleek ook dat Klitgras negen jaar geleden op precies diezelfde plek in Hendrik-Ido-Ambacht is gevonden. Dat betekent dat dit gras zich waarschijnlijk al die jaren op eigen kracht heeft weten te handhaven en dat het tenminste lokaal is ingeburgerd. Klitgras lijkt daarmee een blijvertje.
Tekst: Willemien Troelstra en Edwin Dijkhuis, FLORON
Foto’s: Willemien Troelstra