Grauwe klauwier broedt succesvol bij Vaals

Bericht uitgegeven door ARK [land] op [publicatiedatum]

In het Drielandenpark heeft voor het tweede jaar op rij een paartje grauwe klauwieren succesvol gebroed. Afgelopen week werden de klauwieren met jongen waargenomen. Deze vogel met het kenmerkende zorro masker is een van de kersen op de taart in de nieuwe natuur in het Drielandenpark bij Vaals.

Vorig jaar broedde er ook al een paar grauwe klauwieren succesvol bij Vaals. Dit jaar werden twee paar grauwe klauwieren gezien in de jaarrond begraasde natuur bij de Wolfhaag. Nog onbekend is of het tweede paar ook jongen heeft grootgebracht. Dit zou wel bijzonder zijn, want veel Nederlandse grauwe klauwieren hebben door het slechte weer een slecht broedseizoen achter de rug.

De begraasde natuurgebieden aan de voet van de Vaalser- en Vijlener bossen worden steeds geschikter voor deze klauwieren. Er zijn meer struwelen om te broeden en rijke graslanden om voedsel te zoeken. Ieder jaar worden er meer grote insecten gezien: libellen, vlinders, kevers en heel veel sprinkhanen. Doordat er niet gemaaid maar begraasd wordt krijgen struwelen en vrijstaande struiken weer een kans om op te groeien, waardoor een heel rijk en afwisselend landschap is ontstaan. Bovendien zijn aan de randen van het gebied oude graften hersteld door aanplant van stekelige struiken.

De begraasde natuur bij de Wolfhaag was dit jaar sowieso zeer rijk aan bijzondere vogels. Er was een territorium van een Orpheusspotvogel, dat talloze vogelaars uit het hele land aantrok, meerdere roodborsttapuiten broeden in de nieuwe ruigtes en struwelen werden bezet door twee paar spotvogels. Wespendieven, die broeden in het Vijlenerbos, gebruiken het gebied om wespennesten uit te graven.

Wie er nu op bezoek gaat heeft nog een kans om de grauwe klauwieren te zien voor ze naar Afrika vertrekken en pas volgend voorjaar weer terugkomen. Maar wie weet bezoekt, net als vorig jaar, komende herfst en winter een klapekster het gebied. De klapekster is een andere klauwierensoort.

Tekst: Twan Teunissen en Anke Brouns, ARK
Foto: Harm Kossen