Rammelende sleutelbos geeft de moed (nog) niet op

Bericht uitgegeven door SOVON Vogelonderzoek Nederland op [publicatiedatum]

De grauwe gors staat al een aantal jaar op punt van uitsterven in Nederland. De laatste jaren is het aantal exemplaren op een hand te tellen. Deze forse vinkachtige valt niet erg op door zijn mooie verenkleed, maar wel door zijn opmerkelijke zang die vergeleken kan worden met een rammelende sleutelbos. Het is een kenmerkende bewoner van het boerenland. Met name akkergebieden in het zuiden van ons land, maar ook hooilanden langs onze grote rivieren waren zijn domein.

In Nederland is het aantal broedparen de laatste decennia sterk teruggelopen: in 1975 waren er nog meer dan duizend broedparen, in de negentiger jaren van de vorige eeuw was dat teruggelopen tot ongeveer honderd paar en vanaf 2005 moeten we het doen met minder dan tien paar. In 2009 waren er bij SOVON nog slechts twee territoria bekend. Daarna leek het doek toch gevallen, ware het niet dat er in 2011 ineens weer een kleine opleving plaatsvond. In Oost-Groningen werden acht broedparen gemeld. Ook dit jaar lijkt het nog niet helemaal gedaan met de grauwe gorzen. Op verschillende plekken worden ze zingend gemeld, bijvoorbeeld in de Gelderse Poort. De laatste strohalm?

Op de pagina Grauwe Gors: Verspreiding en aantalsontwikkeling op de SOVON site is de teloorgang van de grauwe gors overduidelijk te zien.

Tekst: Harvey van Diek, SOVON Vogelonderzoek Nederland
Foto: IVN Vecht & Plassengebied