Perentak: vleugelloze vrouwtjes

Bericht uitgegeven door De Vlinderstichting op [publicatiedatum]

De Vlinderstichting ontvangt de laatste dagen regelmatig meldingen van de perentak. Perentakken zijn nachtvlinders waarvan de mannetjes op licht afkomen. De vrouwtjes hebben geen vleugels; je moet hen zoeken op stammen van bomen.

De perentak is momenteel actief. De vlinder is niet vaak te zien op smeer, maar komt regelmatig op licht af. Het is een soort uit de familie van de spanners en overwintert als vlinder. Vanaf begin januari tot begin april is de perentak in niet te koude nachten te vinden in de buurt van bomen en struiken; ook in stadsparken en tuinen. Het is een forse vlinder van zo’n twee centimeter doorsnede. Het donkere tijger-patroon van het mannetje is variabel. De meeste exemplaren hebben een effen, vrijwel ongetekende groengrijze of lichtgrijze voorvleugel, maar er komen ook donkerder gekleurde varianten voor in diverse schakeringen. Verse vlinders hebben een rozeachtige tint op het achterlijf.
De perentak is een gewone soort die verspreid over het hele land voorkomt; vooral in loofbossen en struwelen, maar ook in stadsparken en tuinen. De soort is in het hele land waar te nemen, hoewel de meeste meldingen van de zandgronden komen. De rups leeft op diverse loofbomen, maar heeft een voorkeur voor eik.

Het vrouwtje heeft geen vleugels en is bruinachtig met een dubbele rij vlekjes over het achterlijf. Vrouwtjes zijn, doordat de vleugels ontbreken, zeer onopvallend en worden veel minder gezien dan de mannetjes. De vrouwtjes komen uit de pop en zitten op de stam van een boom om door een mannetje gevonden te worden. Na de paring zetten ze hun eitjes af en sterven niet veel later. De vrouwtjes schijnen vooral ’s ochtends vroeg gevonden te worden, dus als u eens vroeg op bent: ga op zoek naar een vleugelloze perentak!

Tekst: Kars Veling, De Vlinderstichting
Foto’s: Piet van Nieuwenhoven; Kars Veling, De Vlinderstichting