Veel paardenbijters

Bericht uitgegeven door De Vlinderstichting op [publicatiedatum]

De paardenbijter is een glazenmaker die vooral in het najaar veel aanwezig is. Deze grote libellen jagen graag langs bosrandjes. De afgelopen dagen zijn er regelmatig grote aantallen gemeld. Uit Plantage Willem II bij Elst werden er maar liefst 150 doorgegeven.

Vanaf half augustus is het paardenbijtertijd. Overal in Nederland is deze libel dan te vinden. Ze zitten regelmatig langs bosrandjes en op andere beschutte warme plekken, alleen of in groepen bij elkaar. Daar jagen ze op vliegen, muggen en andere insecten. Vooral ’s avonds zijn groepjes jagende paardenbijters te zien, op enige meters hoogte heen en weer vliegend langs de bomen, tot ver weg van het water. Doordat ze trillend met achterlijf en vleugels hun lichaam kunnen opwarmen, kunnen ze zowel voor zonsopkomst als na zonsondergang actief zijn. Nu zien we alleen nog onze ‘autochtone’ paardenbijters; over een aantal weken voegen de ‘allochtonen’ uit Midden-Europa zich bij hen. De glazenmakers kunnen enorme afstanden afleggen en van de ene op de andere dag opeens massaal aanwezig zijn. Nu al zijn er meldingen van 10, 50 of zelfs 150 exemplaren.

Grote aantallen paardenbijters zijn onder andere gemeld uit de omgeving van Hilversum, Elst (Utr.), Veenendaal en Tilburg. De vrouwtjes zetten hun eitjes af op of onder het wateroppervlak, op allerlei plantaardig materiaal: half verrotte wortels en bladeren, maar ook op levende planten. De eitjes komen pas na de winter uit en de larven leven in het water van allerlei dierlijk materiaal en zelfs elkaar, want de larven zijn kannibalistisch als het zo uitkomt. De afschrikwekkende naam paardenbijter hebben de libellen te danken aan hun jachtmethode. Ze bejagen weliswaar niet de paarden zelf, maar wel de dazen en vliegen die rondom de paarden aanwezig zijn. Van afstand lijkt het dan alsof het paard wordt aangevallen. Het tegendeel is waar: paarden houden van paardenbijters!

 Tekst en foto’s: Kars Veling, De Vlinderstichting