Inbreken voor overheerlijk nectar
De Natuurkalender
16-JUN-2008 - Het zeepkruid gaat bloeien. Zeepkruid behoort tot de anjerfamilie. De plant kan zeventig centimeter hoog worden en heeft prachtige, heerlijk geurende, roze bloemen en langwerpige, tegenoverstaande bladeren. De plant doet wel iets denken aan de phlox die we in tuinen wel tegenkomen.
Bericht uitgegeven door de Natuurkalender op maandag 16 juni 2008
Het zeepkruid gaat bloeien. Zeepkruid behoort tot de anjerfamilie. De plant kan zeventig centimeter hoog worden en heeft prachtige, heerlijk geurende, roze bloemen en langwerpige, tegenoverstaande bladeren. De plant doet wel iets denken aan de phlox die we in tuinen wel tegenkomen.
Zeepkruid komt voor van Zuid-Europa tot in het westen van Siberië. De plant groeit vooral op kalkrijke zandgronden, in duinen, langs rivieren en op spoordijken.
De plant wordt vooral door nachtvlinders bestoven omdat alleen nachtvlinders een tong hebben die lang genoeg is om bij de diep in de bloem liggende nectar te komen. Sommige uiltjes kunnen echter net niet bij de heerlijke nectar. Zij wringen zich in de ingang van de bloem, waardoor deze beschadigd raakt. Ook sommige andere insecten met een korte tong, zoals aardhommels, willen zich graag tegoed doen aan de nectar. Zij breken van de zijkant in in de bloem door er een gaatje in te bijten. Bij deze manieren van ‘inbreken’ blijft de bloem onbestoven, niet helemaal de bedoeling van de plant, maar wel lekker voor de insecten.
Zeepkruid heet niet voor niets zeepkruid. Vroeger werden de wortels van deze plant in stukken gesneden en met water gemengd. Na wat schudden of kloppen begon het mengsel te schuimen. Het schuim werd dan voor de was gebruikt of over het wasgoed gesprenkeld dat op het bleekveld uitgespreid lag.
>> Meld het eerste bloeiende zeepkruid bij De Natuurkalender
Tekst: Wichertje Bron, De Natuurkalender
Foto: Teun Spaans, Wikipedia, GFD licentie
Het zeepkruid gaat bloeien. Zeepkruid behoort tot de anjerfamilie. De plant kan zeventig centimeter hoog worden en heeft prachtige, heerlijk geurende, roze bloemen en langwerpige, tegenoverstaande bladeren. De plant doet wel iets denken aan de phlox die we in tuinen wel tegenkomen.
Zeepkruid komt voor van Zuid-Europa tot in het westen van Siberië. De plant groeit vooral op kalkrijke zandgronden, in duinen, langs rivieren en op spoordijken. De plant wordt vooral door nachtvlinders bestoven omdat alleen nachtvlinders een tong hebben die lang genoeg is om bij de diep in de bloem liggende nectar te komen. Sommige uiltjes kunnen echter net niet bij de heerlijke nectar. Zij wringen zich in de ingang van de bloem, waardoor deze beschadigd raakt. Ook sommige andere insecten met een korte tong, zoals aardhommels, willen zich graag tegoed doen aan de nectar. Zij breken van de zijkant in in de bloem door er een gaatje in te bijten. Bij deze manieren van ‘inbreken’ blijft de bloem onbestoven, niet helemaal de bedoeling van de plant, maar wel lekker voor de insecten.
Zeepkruid heet niet voor niets zeepkruid. Vroeger werden de wortels van deze plant in stukken gesneden en met water gemengd. Na wat schudden of kloppen begon het mengsel te schuimen. Het schuim werd dan voor de was gebruikt of over het wasgoed gesprenkeld dat op het bleekveld uitgespreid lag.
>> Meld het eerste bloeiende zeepkruid bij De Natuurkalender
Tekst: Wichertje Bron, De Natuurkalender
Foto: Teun Spaans, Wikipedia, GFD licentie