Met Heermoes terug in de tijd

Bericht uitgegeven op dinsdag 15 april 2008 door FLORON

Lang vervlogen tijden lijken deze dagen te herleven. In miniatuur wel te verstaan. Wie er oog voor heeft ziet de paardenstaartenwouden uit het Carboon nu in het klein terug langs de weg.

Paardenstaarten zijn sporenplanten. De sporen zitten onder een schild-achtige constructie bij elkaar. Deze schildjes staan dicht opeen tegen de top van een stengel en vormen samen de sporenaar. In het Carboon bestonden paardenstaarten in boomformaat. Fossielen uit dat tijdperk tonen dat aan. Uit de steenkoolmijnen in Zuid-Limburg zijn hier mooie vondsten van bekend. De huidige vertegenwoordigers van deze soortgroep kunnen aan die grootte niet tippen. De bij ons zeldzame Reuzenpaardenstaart moet het met maximaal ruim anderhalve meter doen.

Naast de Reuzenpaardenstaart treffen we in ons land nog verschillende andere soorten paardenstaarten. De meest algemene is Heermoes. Je kunt deze soort vrijwel overal aantreffen. De wortelstokken van de plant zijn taai. Nu is de tijd dat de sporenhoofdjes van Heermoes overal tussen de stenen van bestratingen doorkomen. Als de sporen rijp en weggestoven zijn, vergaat de sporenstengel. Zij maakt plaats voor bladstengels. Holle buizen, die net als de de zijtakken uit duidelijk te onderscheiden ‘leden’ bestaan. De zijtakken staan in kransen aan de basis van een stengellid.

Tekst en foto: Wout van der Slikke, FLORON